Forget Me, Not (Unedited)

PROLOGUE

"Why do you keep on running away from me?" Matigas na tanong ng lalaking kaharap ni Maya.

He's wearing a three-piece suit and a blue stripe necktie that she remembered giving to him a long time ago.

"Ang gusto ko lang ay makalaya sa Anino mo, ninyo. Can't you give me that?" Frustrated she said after she drew a deep breath.

Pagod na siya!

Pagod na siya sa kakatakbo sa lalaking kaharap na kahit saan ata siya pumunta ay nasusundan siya.

"You knew I can't give you that." Medyo mahinahon ng sagot ng lalaki at napabuntong hininga din.

"Please, Please......!" Pakiusap ni Maya na tila naluluha na.

Masakit para sa kanya na gawin ito pero alam niyang ito ang tama na dapat ay ginawa niya matagal na.

"Forget Me, Forget about Me."

"Maya!" Nanlaki ang mata ng lalaki dahil sa gulat mula sa narinig sa babae.

"Forget Me."

Yun lang ang huling sinabi ni Maya at agad ng tumalikod.

Napahawak ito sa dibdib dahil sa sobrang sakit kasabay ng pagtulo ng luha mula sa kanyang mata ngunit pinipigilan ang paghikbi.

Binilisan niya ang paglakad dahil baka sundan na naman siya nito. At nang masiguro na niyang hindi na ito nakasunod sa kaniya ay saka siya napaupo at tuloy tuloy na ang pag-iyak hindi alintana kung maraming makakita.

Hindi na talaga niya mapigilan ang nararamdaman.

Forget Me, Not Mahal...

======