Forget Me, Not (Unedited)

📌 - Gifts

Warning:

Prepare your heart for this update. Please share me your thoughts. I'm badly needing it.

I got kilig while writing this chapter but as I write along, nasasaktan ako. Why?

Share your thoughts if you feel the same. Haha

Drama drama te? Haha

Enjoy reading.

Rue2018 😭

Chapter 20

"Hi!"

Napalingon ako sa boses na bumati sa akin.

Kung kanina ang atensyon ko ay nasa mga rose petals at candles floating above the pool, natuon na ito ngayon sa taong nandun sa kabilang dulo ng pool.

Humahampas ang hangin at lumalamig na ang paligid ngunit di ko iyon alintana dahil nakatingin lang ako sa kaniya.

Ang lapad ng kaniyang ngiti na abot hanggang mata nito. Nakasuot ito ng tulad ng suot ng kaniyang mga kaibigan and holding a boquet of flowers on his left at nakapamulsa.

Dahan dahan itong naglakad patungo sa direksyon ko habang ako ay tila natameme na nakasunod lang ng tingin sa paglalakad nito.

I already suspected that it was him whom I'll see kaya lang nabago iyon ng makita ko sa huling palapag kanina si Nialle. And so I thought it was Nialle who made this. Kaya nawala siya sa isip ko.

And now still shocks me. It is really him.

"Rist." Bulong kong banggit sa pangalan nito nang huminto ito sa tapat ko na bitbit ang malapad nitong ngiti.

"Hey sweetie. Surprise?"

Napangiti na lang ako sa sinabi nito. Yes. Indeed! Na sorpresa pa rin ako. Pero dun talaga ako sa sweetie kinikilig.

I don't really know.

Every time he calls me Sweetie, pakiramdam ko, sumisigla ang puso ko, na para bang para sa akin lang yun, para sa akin lang ang tawag na iyon.

"What's this Rist? Alam mo bang hatinggabi na?" Tanong ko dito pero di pa rin maawat ang pagngiti.

"For you."

Two words but for me, it felt forever. Kahit noong iniabot nito ang bouquet ng bulaklak na tinanggap ko naman, pakiramdam ko, siya at ako lang ang meron sa mundong ito.

Nagkatinginan, nagkangitian. Para kaming mga timang ng mga ilang minuto, feeling the moment.

He took the basket I'm holding and hold my hand at iginiya ako papunta sa gilid ng Pool upang mas lalo kong makita ang pagkaka hugis Puso ng mga kandila sa Pool.

Paharap kasi sa mga nakahilerang upuan ang hugis ng puso.

May mesang nakalagay sa tabi ng mga upuan na nakahilera roon. Kinuha nito ang bulaklak sa braso ko at inilagay sa mesang malapit sa amin. Pati ang basket of gifts ay ipinatong din nito doon.

Ipinaharap ako ni Rist sa kaniyang direksyon habang hawak hawak ang isa kong kamay. Pinaglalaruan nito ang mga daliri ko na para bang may kulang doon. At tanging siya lang ang makapagpupuno.

Kinakabahan ako sa ginagawa nito at napapangiti ng alanganin.

Hindi naman siguro siya luluhod at magpo propose diba? Shoot! No, I'm not yet ready to answer, just in case.

Matamaan kaming nakatitig sa isa't isa. I wanted to look away dahil na o awkward ako sa sitwasyon namin, pero hindi ko magawa na para bang my eyes belong to him, only to him.