Diary Of Evelina Mortez

Chapter 3-Punishment

" Mortez!"

Ses bir kız sesiydi.Yatağımda birkaç göz kırptım.Midem bulanıyordu ve başım ağrıyordu.

"Mortez!Hogsmeade için toplanıyoruz.Gelmek ister misin?"

Biri beni bir yere mi davet etmişti gerçekten?O an bunun heyecanıyla yatağımda doğruldum.

"Seni tanıyor muyum?" dedim darmadağın saçım ve yüzde yüz emin olduğum bayık suratımla.

"Ben Amanda.Bu karlı havada kaymak birası içmek istersin diye düşündüm burada sıkılıp oturmaktansa..."

"Pekala...Şey...Ben giyinip geliyorum o zaman...?" dedim şaşkınca.

Kız gülümseyerek odadan çıkarken bir an afalladım.Yani gerçekten şuan o kadarda tanımadığım bir kızla kaymak birası mı içmeye gidecektim?Ben?!Evelina Mortez!

Yatağımın üstüne çıkıp Merlin'e teşekkürlerimi sundum.

"Çok teşekkür ederim!Çok teşekkür ederim!"

Ve kapının açılmasıyla olduğum yerde donakaldım.O da öyle...Kız kıkırdayarak kapıyı tekrar kapatıp geri çıktı.

Umurumda mıydı?Hayır.Çünkü bir grupla kaymak birası içmeye dışarı çıkıyordum.Arkadaşlarım olacak kişilerle...

Aynanın karşısına dikilip kendime baktığımda gerçekten o anki görüntümden midem bulanmıştı.Darmadağın saçlarım,şişmiş suratım...tam bir faciaydım.Madem arkadaşlarımla vakit geçirecektim,güzel ve bakımlı olmalıydım.Asamı yatağımın üstünden alıp birkaç kez salladıktan sonra sarı saçlarımı düzleştirdim ve pelerinimi üstüme geçirdim.

Yatakhaneden çıktığımda Slytherin ortak salonunda bulunan herkesin gözlerini üstümde hissettim.Tabii ya...Dün ki olay.İfşa edilmemden sonra üstüne bir de Dolohov'un pelerinini yakmam...Ama bu bakışlar tam olarak ezikmişim bakışları değildi...Bunlar daha değişikti...Daha önce görmediğim bakışlardı...

Emin adımlarımla Amanda'nın yanına yürüdüm.

"Gidelim mi?" diye sordum gülümseyerek.

"Evet.Haydi millet, yola koyulalım!"

Hogsmeade'e yürüyene kadar o gruptan birçok kişiyle tanışmış ve açıkçası her birini çok sevmiştim.Amanda,Nathan,Eddy favorimdi tabii ki de.Hepsi benim gibi safkan ve hepsi asil, varlıklı ailelerin çocuklarıydı.Ama kabul etmeliyim ki Nathan aralarında bulunan en espritüel ve en yakışıklı kişiydi.

"Gerçekten bunca yıldır ilk defa kendimi mutlu hissediyorum." Diye fısıldadım arkadan birlikte yürüdüğüm yeşil gözlere.

Nathan'ın adımları aniden yavaşlamıştı.Yüzüme bakıp kırık bir gülümseme yolladı.

"Üzgünüm." Dedi kırık gülümsemesini gizleyemezken.

"Ne için?" dedim durup.

"Evet geldik!" diye bağırdı Amanda ilerden.

Geldiğimiz yerde hiçbir öğrenci göremiyordum...Etrafımız ormanlarla çevriliydi ve bütün o dükkanlar gerimizde kalmıştı.

"Burada kaymak birası içeceğimiz bir yer göremiyorum." Dedim Nathan'a yan bakarak.

"Çünkü-" dedi Eddy yanıma ilerken. "Kaymak birasını bizzat sana ben sunacağım." Asasını çıkarıp 4 tane kaymak birası oluştururdu.

Herkes bardağını alırken niyeyse içim hiç rahat değildi.