Diary Of Evelina Mortez

Chapter 4-Joın Us

2 gün sonra hastane kanadından çıkmıştım.Başımın şişliği geçmiş olsa da Tom ile konuşmamızdan sonra 2 gece de uyuyamamıştım.Nathan'ın bana ihanet etmesine rağmen beni korumaya çalışmış olması ve cezalandırılmış olması beni çok düşündürmüştü.Bir kız olduğuma rağmen, ormanda yapayalnız kanlar içinde bırakılabiliyorsam acaba bir Slytherin erkeğine nasıl bir ceza vermiş olabilirdi?Düşünmesi bile tüylerimi ürpertiyordu.

Slytherin ortak salonuna girdiğimde beklemediğim bir şekilde geçmiş olsun dilekleri alıyordum.Kendimi camın kenarındaki koltuğa atıp,2 günde geri kaldığım derslerin kitabını okumaya başladım.Dikkatimi bozan Nathan'ın ayaklarımın dibine oturması oldu.Hemen ayaklarımı indirip yüzüne baktım.

Gördüğüm manzarayla kitabımı hızlıca kapattım.Gözlerinin altında mor halkalar oluşmuş,boğazı hırpalanmaktan mosmor kan toplamıştı.

"Natha-"

"Konuşma." Dedi yutkunmaya çalışarak.Bir yanda da başını eğmiş yüzünü gizlemeye çalışıyordu. "Sana olanlar için çok pişmanım.Ama-"

"Duymak istemiyorum." Dedim Nathan'ın acı çekermiş gibi konuşmasına dayanamayarak."Ne yaptığını duydum...Sana ne yaptılar böyle...?" dedim bir yandan da bizi dinleyen birileri var mı diye etrafı gözlerken.

"Bu bir şeyi değiştirmeyecek.Mortez, ne yaptıysan onları sinirlendirmişsin.Bir daha sakın böyle bir aptallık yapma.Tamam mı?"

"Bence artık soyadlarımızla hitap etmemize gerek yok...Bu kadar ortak şey yaşadıktan sonra..." dedim.

"Evelina." Dedi başını dizlerinden kaldırıp."Seni istiyor." Dedi.

"Anlamadım?" dedim kan toplamış boğazına odaklanmamaya çalışarak."Kim beni istiyor?"

"Seni grubunda istiyor."

Konuşmamızı bölen Amanda'nın sesi oldu.Ortak salonun ortasında dikilmiş bizi işaret ediyordu herkese.

"Ah bakın kimler hastane kanadından çıkmış?" Amanda cırtlak bir sesle güldü.

Nathan başını sana acıyorum gibi Amanda'ya bakışlar atarken ellerimi yumruk yaptım.Nathan'ın fark etmiş olduğunu fark etmemiştim ki "Sakın." Diye fısıldıyordu.

"Ne o Mortez? Deli gibi üstüme mi saldıracaksın?" dedi kollarını birbirine bağlayıp.

Ortak salona göz gezdirdiğimde Tom'u görmeme rahatlığıyla ayağa kalktım.

"Kapa çeneni artık." Dedim olduğum yerde.

"Dayanıklıymışsın ama tebrik ediyorum.Başkası bu kadar çabuk iyileşemezdi."

"Amanda!" diye tısladı Nathan oturduğu koltuktan.

"Ne!" diye bağırdı Amanda. "O ucubenin bu binada işi yok!"

Sonrası kontrolüm dışında olmuştu.Yüzümdeki sinir gülümseyeme dönerken, aniden Amanda'nın yakasına yapışmış ellerim onu sertçe duvara dayayıp parmak uçlarına kaldırmıştı.Gözlerinde büyüyen korku, bu yıla kadar hiç hissetmediğim güzellikte bir tatmin duygusunu vücuduma yayarken asamı gırtlağına dayadım.

"Seni uyarmıştım değil mi?" dedim sıkılı dişlerimin arasından aynı zamanda da bir psikopatı andıracak şekilde gülümsüyordum."Seni öldürürüm.Benimle uğraşma."

Onu öldürmek istiyordum.Tam burada.

"Ben emirlere uymam."Dedim asayı boğazına iyice bastırırken."Seni herkesin içinde mahvederim!" dedim.