"Lina."
Hareket etmedim.Edemedim.
Sesler kulağıma boğuk ve geç geliyordu.
"Lina."
İçimde bir yerler darmadağın oldu.2 masum çocuğu öldürmüştük.
Destek almak için yanımdaki kayaya tutunurken ağzımı bir şey söylemek için araladım.
"E-efendim?" Dedim çaresiz bir tonda.
Tom'un sesi kendinden emin çıktı.
"Buraya gel." Dedi."Başlıyoruz."
"Onları öldürdük." Dedim her an yere yığılacakmış gibi."B-biz masu-"
Tom'a döndüm.Yüzünde hiçbir ifade değişikliği yoktu.
"Evet."
Ona birkaç adım attım.
"O-Onları ne yapacağız?Y-yani onların bedeni-"
Tom ilk kez hareket edip önümde dağılmış bir tutam saçı kulağımın arkasına soktu.
"Senin endişelendirmeni gerektirecek bir konu yok." Dedi güven verir bir tonda."Ama şimdi bana yardım etmen lazım."
Tom kendinden emin bir şekilde asasını arkamda duran iki cesede doğrulttuğunda iki beden de havalandı.
Nagini ile yan yana Tom'un arkasından mağaranın daha derinliklerine doğru ilerliyorduk.
Yanımda sürünen devasa katilin her an bana saldıracağından şüpheli, titreyerek ilerliyordum.
Önümüze bir göl çıktığında titrek bir nefes verdim.
Tom ileride sanki görünmez bir şeyi tutmayı ya da bulmayı umuyordu.
"İşte." Dedi Tom derin bir nefes verip.Elini havanın ortasında göremediğim bir şeyin üzerine kapamıştı.Tom onu suya daha da yakınlaştırdı.
Aniden kalın,bakırımsı ve yeşil bir zincir bunaltıcı havanın ortasında belirdi,Tom'un sımsıkı kapanmış elinde suyun derinliklerinden uzadıkça uzuyordu.
Sonrasında ise küçük bir botun hayaletimsi başı yüzeye çıktı, zincir gibi yeşil yeşil parlıyordu.
"Onun orada olduğunu nasıl bildin?"Diye sordum üst üste gelen şaşkınlıklarımla.
Kayık nazik bir darbeyle kıyıya vurduğu an "Buraya daha öncede geldiğimi söylemiştim." Dedi sert bir ses tonuyla ve havada duran cesetler üst üste kayığa yerleşti.
"Gel." Dedi Tom bir ayağı kayıkta,bir ayağı zeminde bana yardım etmek için.
Tom'un elini sıkıca kavrayıp kayığa atladım.
Kayık gerçekten küçüktü ve bir anlığına kaçamak bir bakış atıp yanımda üst üste duran cesetlere baktım.Benjamin'in gözleri bana bakıyordu ve boynundan akan kanlar sandala akıyordu.
Hemen başımı önümde sırtı bana dönük oturan Tom'a çevirdim.
"Nereye gidiyoruz?" Diye sordum,kıyıdan uzaklaştığımız gibi karanlık sudan çıkan dokunaçların görüntüsünü kafamdan silkip atmaya çalışıp.
Cevap gelmedi.
Sanki görünmez bir ip beni ilerideki ışığa çekiyormuş gibi kayık kendi kendine hareket ediyordu.Çok geçmeden mağaranın duvarlarını göremez oldum.
Ve birkaç dakika içinde kayık durmuştu.Tom ışıldayan asasını kaldırdığında merkezde pürüzsüz bir kayanın bulunduğu küçük bir adaya ulaştığımızı gördüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Diary Of Evelina Mortez
أدب الهواةEvelina Mortez 1937 yılında Hogwarts'a başlayacaktı.Ancak kim bilebilirdi ki Tom Riddle ile aynı dönemde okuyacağını?Bu ne kadar Evelina'nın günlüğü olsa da anlattığı kesinlikle kendi hikayesi değildi. Tom Riddle'ın idi.
