Diary Of Evelina Mortez

Chapter 9-Destroyed

NOTE:Bu bölüm biraz kısa oldu ama sonraki bölüm sizi çok efsane bir şey bekliyor onuda saat 21:00'da atacağımm söylemedi demeyin...iyi okumalaar! :D 

----------------------------------------

Soğuk.

İlk hissettiğim bu oldu.

Su simsiyahtı.

Nefesimi içimde tutmak için savaşıyordum.Kollarımı umutsuzca çırpıyordum ama yardım gelmiyordu...Dudaklarımı sımsıkı kapamış,son oksijenimi depolamıştım.

Sonrasında ise artık yüzeyde değildim...Batıyordum.

Sanki bir şey beni aşağıya çekiyordu...Neydi bilmiyorum ama güneşten iyice uzaklaşmıştım,batıyordum.

Gözlerimi açtığımda suyun içinden bana gelen kel bir adam gördüm.Bana doğru yüzüyordu.Elinde yeşil bir yüzük,yeşil ve altınımsı bir pelerini vardı.Gözleri ise kıpkırmızıydı.

Son oksijenimi suyun içinde çığlık atarak harcamıştım.Yüzeye çıkmaya çalışıyordum ama olmuyordu.

"Savaş!" Diye bağırdı kel adam bana doğru yüzmeye devam ederken."Pes etmeyi aklına bile getirme!"

Sanırım halüsinasyon görüyordum.Kel adamın arkasında kocaman kabarcıklar belirdi.Biri suya atlamıştı.Karanlık bir gölge bana doğru yüzerken kel adamın içinden geçmişti ve kel adam bir gaz bulutuymuş gibi yok olmuştu.Akciğerlerimin sıkıştığını hissettiğimde gözlerim çoktan kapanmıştı.

O an kollarımdan tutularak yüzeye çıkarıldığımı hissettim.Vücudum buz tutmuştu.Hareket edemiyordum.Gözlerimi açamıyordum.Kulaklarım duymuyordu.

Göğsümde eliyle basınç yapıp ciğerlerimdeki suyu çıkaran adamı bile fark etmemiştim.Ağzımdan ve burnumdan sel gibi sular çıkınca yattığım yerden kalkıp kusmaya başladım.

"Nefes al." Diye emretti vahşice bir ses ve bu sesi duyunca içimde kaba bir bıçak acısı hissettim çünkü bu Tom'un sesi değildi.

Emre uyamadım.Ağzımdan çıkan sular durmak bilmiyordu,nefes alamıyordum.Siyah buz gibi su içimi kaplamıştı.Sırtıma çarpan bir el hissettiğimde sular tekrar ciğerlerimden dışarı çıktı.

"Nefes al Evelina.Haydi!" Diye yalvardı tanıdık bir ses.

Buz tutmuş kirpiklerimden bir şey göremiyordum.Siyah noktalar her yeri kaplamıştı.

"ÇEKİLİN!ÇEKİLİN!" Diye bir kadın sesi duyduğumda kendimi artık karanlığa bırakmıştım.

Sonraki evre ise fısıltılar.

"O iyi mi?"

"Onu daha önce hiç görmedim kim o?"

"Ölmüş mü?"

"Riddle nerde?"

"Evelina?"

"Ne zamandan beridir kendinde değil?" Diye sordu bir kadın.

Hala kıpırdayamadığımı fark ettim.

"Bilmiyorum." Dedi Benjamin,çıldırmış gibiydi."Birkaç dakika.Onu kıyıya çekmem uzun sürdü."

Artık nefes alabiliyordum ama buz kesilmiş olduğumdan her yerim titriyordu.Binlerce keskin,buz gibi boncuk,yanaklarıma, kollarıma ve yüzüme çarpıyor gibiydi.Tom neredeydi?Haberi var mıydı?Dönmüş müydü?

"Nefes alıyor.Geri geliyor!Onu sıcak bir yere götürmeliyiz.Rengi iyi görünmüyor." Benjamin gerçekten delirmişe benziyordu.

Gözlerimi açmaya çalıştım.Bir kaç dakikamı aldı ve kendimi yaklaşık 5 tane yatak bulunan ve etrafımda toplanmış insanların bulunduğu bir odada gördüm.