Okuldan kaçıp,aranmak beni korkutmuyordu.Beni korkutan Tom'un gözümün önünde değişmesiydi.Daha agresif,daha baskın daha hırslı ve daha aç gözlü bir hale bürünmüştü.Gerçekten malikanede bulunan 20-25 kişi Tom'a sadık bir hizmetkar gibi davranıyorlardı ve kimse gidip Tom'a saygısızlık etme cüretinde bulunamıyordu.
O resmen...malikanenin sahibiymiş ve etrafındakilerle onun kölesiymiş gibi davranıyordu.Ve değişik tarafta şu ki köleler bu olaydan rahatsız hiç görünmüyordu.Hepsi Tom'un gözüne girebilmek için saatlerce kara büyüler üzerine çalışıyor,Tom etrafa çıktığında kendilerini kanıtlamaya çalışıyorlardı...Ve bu durum beni içten içe yiyip bitiriyordu.Çünkü Tom'un gözünde sadece ben en iyi ve en güçlü olabilirdim.Kimse yerimi alamazdı.Buna cesaret edeni görmek isterdim.
Ertesi gün Tom'un kucağında değil,yatağımda uyanmıştım. Saçlarımı bu sefer dalgalandırıp,aşağı salona indiğimde Tom yine beni şaşırtmayı başarmıştı.
"Günaydın." Sesin Tom'a ait olduğuna emin olmak istercesine şaşkınlıka başımı kaldırdım.
"Günaydın." Dedim gülümsemeye çalışıp.
İçeri,siyah saçlı dalgalı bir kız girdiğinde başımı otomatik olarak kapıya çevirdim.
"Ah." Dedi kız gözlerini ikimizin üzerinde gezdirirken."Özür dilerim.Ben sonra geliri-"
"Gel." Dedi Tom ikinci kez beni şaşırtarak.
Bu hareketine sinir olmuştum.Bir şey konuşuyorduk sonuçta?Yani...günaydın dedikten sonra illa ki bir şey konuşurduk...
Koyulaşmış yeşillerimi bıkkınlıkla kızın üzerinde gezdirdim.
"Ben merak etmiştim," Dedi kız bakışlarıma aldırmamaya çalışıp."Acaba bugün kara büyü çalışacak mıyız diye...Lordum."
Lordun mu?Nerden 'lordun' oluyor?Ayrıca bunu niye sorma zahmetinde bulunup tek başına Tom'un yanına gelmeye çalıştı?
Tom gözlerini bir süre kızın üzerinde dolaştırdı.Bunun üzerine derin bir nefes verdim.
"Mulciber'a salona toplanmalarını söyle." Dedi Tom soğuk bir sesle."Birazdan burada toplanacağız."
"Pekala." Dedi kız mavi gözleriyle gülümseyip.
Yüzüm sinirden daha da kasılırken kız bakışlarını bana çevirip başıyla selam verdi ve arkasına dönmeden odadan çıktı.
Kaşlarımı çattım.
"Bir soru sorabilir miyim?" Diye sordum huzursuzca.
Tom cevap vermeyip başını salladı.
"Bu kız kim?"
"Dakota." Tom çarpılan yüz ifademe keyifle baktı. "Başaramayacağını biliyordum ama onu senin yerine koymayı denedim."
NE DEDİ O?! Dikkatle yüzündeki ifadeye baktım.
"Nasıl onunla bir haftada bu kadar yakın oldun...?Ve ayrıca birden içeriye girme cesaretini nereden buluyor acaba?Gerçekten böyle bir aptalı grubunda istiyor musun?"
"Dakota sandığından daha akıllı bir kız."
Sinirle saçlarımı geriye atıp bakışlarımı başka yöne çevirdim.
"Eminim öyledir!"
Benim aksime Tom,keyifli göründü.
"Dakota'yı tanımayı dene,Lina,o sana düşündüğünden daha çok benziyor."
"Tanımak zorunda değilim!" Yeşillerimi yeşillerine diktim.Karşı çıkan ses tonum karşısında kaşlarını çattı.
"Duygularını kontrol altına al." Tısladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Diary Of Evelina Mortez
FanfictionEvelina Mortez 1937 yılında Hogwarts'a başlayacaktı.Ancak kim bilebilirdi ki Tom Riddle ile aynı dönemde okuyacağını?Bu ne kadar Evelina'nın günlüğü olsa da anlattığı kesinlikle kendi hikayesi değildi. Tom Riddle'ın idi.
