Diary Of Evelina Mortez

Chapter 32-Innocent

Gözlerimi açtığımda tekrar kasvet dolu salonun parkesinde yatıyordum.

Tom'a karşı hala bir şeyler hissettiğimi inkar edemeyecektim,o bana karşı hiçbir şey hissetmiyor olsaydı bile.

Onun nasıl biri olduğunu biliyordum.Soğuk olduğunu,insanları sevmediğini...Bir zamanlar bana değer verdiğini ama artık onunda ne demek olduğunu bilmediğini...Gözü karardığında, olduğundan daha beter birine dönüştüğünü...Her şeyini biliyordum. Tek tahmin edemediğim şey bir gün bunları bana da yaşatmasıydı.

Boğuk bir ses odada yankılandı.

"Lordum."

Buz kesen ayaklarımı tekrar kıpırdatmaya çalışırken dişlerimi sıkıp nefesimi tuttum.Bunu bana yapmış olamazdı.Beni...beni dinlemiyordu ki?Bana inanmıyordu.

"Ona ne yapalım?"

"Çık dışarı." Dedi soğuk net bir ses.

Kapıdan çıkan siyah pelerinli çocuğu görünce duvardan destek alıp ayağa kalkmaya çalıştım.

Sonunda,pencerenin önünden bana döndüğünde bütün öfkesini gözlerinde görebiliyordum.

"Kaçabileceğini mi sanıyordun?" Bana dönüp üzerime yürüdü."O zavallı arkadaşının yanına gidebileceğini mi sanıyordun?"

Ne dediğini anlamayıp kaşlarımı çattım.

"Ne arkadaşından bahsediyorsun?!" Diye sordum dudaklarımı büzüp.

Tom bana daha da yaklaştı.Kesik bir nefes alıp gözlerimin dolmasına itiraz ettim.Bu sefer kendimi tutacaktım.

"Hala oyun oynamaya devam ediyorsun."Dedi gülerek. "Ama artık oyun bitti."Yüzüme baktı.

Salonun kapısının açılmasıyla bakışlarımı kapıdan içeriye giren iki kişiye çevirdim.

Amanda ve Gabriel.

İkisi de başını eğmiş kapının önünde bekliyordu.

Ama Tom buna aldırmadı.Sanki orada değillermiş gibi devam etti.

"Seninle konuşurken bana bak!" Tom çenemi sertçe tutup ona bakmam için kaldırdı.

Ağlamayacağım.Hayır ağlamayacağım.

Gözlerimi tekrar ona çevirip koyulaşmış yeşillerine baktım.Tom elini tiksinip çenemden çekerken yanağımdan bir yaş süzüldü.O arkasına dönüp iki adım uzaklaştığında,elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim.Buna dayanamıyordum.

"Ne o?"Dedi dişlerini sıkıp."James Avery'e gidip benim nasıl psikopat bir katil olduğumu bahsettikten sonra birlikte olmanız için hortkuluğumu yok edemediniz mi?Planlarınız istediğiniz gibi ilerleyemedi mi?"

Beynim bir lapaya dönmüş gibi ağır çalışıyordu.James ile ben mi?Birlikte olmamız mı?Tom'u öldürmemiz mi?

"Neyden bahsediyorsun sen?!" Dedim zorlukla konuşarak."Bunları kim uyduruyor?!James ile son aylarda konuşmadığımı çok iyi biliyorsun!Ve...ve seni öldürmek mi?"

Burnumdan kesik ve hızlı nefesler alırken artık bunlara daha fazla dayanamayacağımı anladım.Lanet olası göz yaşları tekrar meydana çıkmıştı.Resmen insan kılığında bir su hortumu gibiydim şuan.

"Tom-"

Hıçkırığımı bastırmak için kesik kesik birkaç nefes çektim.

"Benim ben...Lina-"