Diary Of Evelina Mortez

Chapter 27-The Truths

Yazın neredeyse sonuna gelmiştik.Hava, yazın daha yeni bitmesine rağmen karanlık ve kasvet doluydu...Ya da bana öyle geliyordu bilmiyorum.

Herkes hayatına devam ederken ben arkamda bıraktığım cesetleri düşünüyordum...Myrtle,Melanie,Benjamin ve Ophelia.En kötüsü de Tom'un yanında bunları takmamaya çalışıyor gibi olmamdı... Çünkü eğer umursadığımı bilirse o yeşillerindeki hayal kırıklığını gizlemekten kaçınmayacağını biliyordum.

İkinci kötü haberde, kabuslarım da arkamda bıraktığım cesetlerin isimlerini sayıklıyor,çığlık atarak uyanıyordum ve Amanda'nın bunu James,Antonin ve Gabriel'e söylediğini biliyordum.Üçü de son zamanlarda delirdiğimi düşünüyordu,ki bunu bende düşünüyordum.

Tom'a gelirsek...En son sınıf başkanları banyosunda yaşadığımız o...her neyse, olaydan sonra sanki hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu.Birde...eskiden geceleri herkes yatakhanelerine çıktığında konuşma alışkanlığı edinmiştik ama o artık gece vakitlerini ortak salonda benimle geçirmek yerine,Rowena Ravenclaw hayaletiyle geçiriyordu.Ve ben bir hayaleti kıskanıyordum.

Kısacası pekte parlak bir dönemimde değildim.

Tabağımdaki yumurtadan bir çatal aldım.İkinci çatalımda James,Gabriel ve Antonin'in beni izlediğinin fark edince balkabağı suyumdan yalnızca bir yudum alıp bırakırken hazır bir şekilde onlara döndüm.

"Pekala,sorun ne?" Dedim üçüyle de sırayla göz göze gelmeye çalışarak.

Bakışları birbiriyle bir süre kesişti ve sanki sessiz oylamada çıkan oymuşçasına,James,boğazını temizleyip sakin bir sesle konuya girmeye çalıştı.

"Nasıl hissediyorsun,Eve?" diye sordu.

"Daha iyiyim." Dedim yalan söyleyerek.

"Ne zamandan beri?"

"İki gündür daha iyi hissediyorum."

"Tom bu konuda ne düşünüyor?"

Yutkundum.

"Onunla ne alakası var?"

"Lütfen cevap ver,Evelina." Gabriel yumuşak bir sesle bana döndü."Yardım etmeye çalışıyoruz."

"Daha çok sorguya çekilmiş gibi hissediyorum."Yüzümdeki allak bullak ifadeyi toplamaya çalıştım.Devam ettim."Ne yapmaya çalışıyorsunuz?"

"Bizi dinlemeyecek." Antonin pes etmiş gibi arkasına yaslandı.

"Sizi dinliyorum!" Diye bağırdığımı ve tüm masanın bize döndüğünü fark etmemiştim.

Üçü arasında yine kısa bir bakış paylaştı.

"Son zamanlardaki durumun..." Dedi Gabriel çekinerek."Normal değil Eve.Bunu birisinin yaptığını düşünüyoruz."

"Na-nasıl yani?" Kaşlarımı çattım.

"Birisinin seni bu hale getirdiğini düşünüyorum." James'in sesi diğerlerine göre soğuk ve sert çıkmıştı."Yani kasıtlı olarak,birisi senin bu hale gelmene neden oldu.Zayıflığından fayda sağlayabilecek birisi."

Dişlerimi sıkıp söylediklerini beynimde tarttım.

"Siz,Tom'un beni delirttiğini mi düşünüyorsunuz?!" Dedim dişlerimin arasından.Sesimi kısmaya çalıştım."Siz delirdiniz mi?"

Antonin kafasını salladı.

"Dinlemeyecek demiştim."

"Dinlemek zorunda!"James benden daha sinirli görünüyordu. "Düşün Eve.Her zaman senin zayıf yönlerini kullanmaya çalışmadı mı?Şimdi neden farklı olsun ki?"