Aşk Rengi

Sevgiye Doymak

Wolf Larsen - If I Be Wrong

Arabaya bindiğimizden beri karnını okşayıp duruyordu. Pelin bir şey yapmamış olmasa bile varlığıyla bile rahatsızlık vermiş gibiydi. Ama bir yandan da benim yıllar önce tanıdığım Pelin gibi davranıyordu. Bakışları bile normalleşmişti sanki. En azından eskisi kadar tuhaf bakmıyordu. Defne'ye bile normal bakıyor gibiydi hatta. Tanıştıklarından beri hiç olmamıştı sanırım bu. Adının geçmesi bile Pelin'in başka bakmasına sebep olurdu eskiden.

Şimdi ise durum bambaşkaydı sanki. Mağazaya girip de Pelin'in orada olduğunu anladığım an gerilen vücudum yüzündeki ifadeyi görünce şaşkınlıkla bırakıvermişti kendini. Masal'la Deniz'in kerameti miydi bu? "Artık çocukları bile var. Vazgeçeyim en iyisi." mi dedi acaba sonunda? Yoksa gerçek bir iyileşme mi var? O kadar uzun süre oldu ki konuşmayalı... Derya teyzeyle de kazadan sonra iyice gerildiğimiz için arayıp ona da çok sormamıştım. Defne laf arasında "Yurt dışındaymış." demişti ben arayıp ulaşamadığımı anlatırken. Belki de tedaviye gitmişti yurt dışına. O kadar bilmiyordum ki...

"Tedavi mi oldu acaba?" dedi Defne aklımı okur gibi, "Çok tazelenmiş geldi bana.". Aklımı yiyip bitiren soruyu serbest bırakıp "Oynamıyor değil mi?" dedim. Başını iki yana sallayıp "Öyle gelmedi bana." dedi. Elini bir tur daha geçirdi karnının üstünden, "Biraz kötülük kırıntıları kalmış tabi ama iyileşmiş gibi geldi. Bilmiyorum Ömer valla. Sen daha uzun süredir tanıyorsun.". Eli yine karnını okşayınca "İyi misin sen?" dedim, "Karnınla normalden fazla oynuyorsun.".

Başını arkasına yaslayıp dudaklarından uzunca bir nefes verdi, "Gerildim ya onlara da yansıdı galiba. Biraz fazla hareket ediyorlar. Sakinleşsinler diye okşuyorum.". Kaşlarım ister istemez gözlerimin üstüne düştüğünde gülümsedi, "İyiyiz Ömer yok bir şey. Olacak böyle. Hareketlensinler. Kötü bir şey değil.". Parmağımı yüzüne doğru sallayıp "Pelin'le alakalı ya da alakasız... Herhangi bir şeyden rahatsız olduğunda söylüyorsun Defne. Ayıp olur falan diye düşünmek yok." dediğimde başını salladı uysal uysal, "Tamam söylerim. İyiyiz şimdi.".

Büyükçe bir iç çektim. İş çıkışı saatine yakalanmıştık. İstanbul'da bu 15 dakikalık yolu bir saatte gitmek demekti ve gideceğimiz yer çok da yakın sayılmazdı. Defne'ye baktım göz ucuyla. Gözlerini kapatmış dinleniyordu. En azından trafik buna yarıyordu. Ben gelmeden de gezmişti çünkü. Zaten Öykü şirkette yoruldu diye kovmuştu şirketten. Defne yaramazlık yapıp gelip bir de alışverişle yormuştu kendini.

Ben dalmış onu izlerken gözlerini aralayıp bana baktı hissetmiş gibi. Gülümseyip bir öpücük yolladı. Yerinde hafifçe doğrulup "Sen bana bir şey diyecektin." dedi. "Pınar hanımı hatırlıyor musun?" diye sorduğumda kıkırdadı, "Hatırlamaz mıyım? Defne İplikçi aldatıldı mı başlıkları sağ olsun.". Gülüp başımı salladım. Öyle saçma şeyler de olmuştu gerçekten.

-Ee ne olmuş Pınar hanıma?

-Aradı bugün. "Bir gelsen görüşsek. Yeni bir şeyler var aklımızda." dedi.

Hafifçe bana dönüp elini karnının üstüne koydu, "Reklam mı yine?". "Öyleymiş." diye yanıtladım, "Tıraş bıçağı reklamıymış.". Boğazından tuhaf bir ses çıkartıp başını koltuğa vurdu, "Yine soyacaklar kocamı.". Kocaman bir kahkaha attığımda omzuma vurdu, "Gülme Ömer. Kesin yine birileri okşayacak seni. Ben de bir süre televizyon falan izleyemeyeceğim.". Biraz şaşkınlık biraz da gurur okşanmasıyla baktım yüzüne, "Gerçekten bu kadar rahatsız ediyor mu seni?".

"Rahatsız değil aslında." diye kıpırdandı yerinde, "Yani işin sonuçta ama ne bileyim tuhaf tabi seni öyle başkasıyla görmek.". Gözlerimi kısıp tepkisini ölçmek ister gibi baktım yüzüne, "Daha kabul etmedim. Önce görüşmeye gideceğim.". Dudaklarını büzüp düşünceli düşünceli salladı başını, "Git bir görüş tabi. Ben bunları dedim diye kabul etmemezlik yapma ama. İşin sonuçta, saygı duyuyorum ben. Abarttım yani. Gayet de izledim biliyorsun reklamını kaç kez.". Biraz daha rahatlamış hissederek "İki gün sonra gideceğim." dedim, "İyi oluyor reklam. Hem şimdi çocuklara alınacaklar falan da var.".