Nxenesja e Re | ✔ |

Me beso

Aida's POV

Alda nxitonte perpara, kembet e saj perplaseshin ne dyshemen e forte. Duart i kishte lart dhe sa here qe i ulte poshte nga rete e formuara ne tavan dilte nje rrufe, e cila shenjestronte Dairon. Rrufeja goditi direkt mbi fytyren e njeriut me shenje, kur rere doli nga ai. (Dario ka nje shenje qe i kalon nga e majta ne te djathta e fytyres) Dario ia dha nje te qeshure qe i mbuloj gjysmen e fytyres, kur hodhi nje grusht rere ne drejtim te Aldes, duke e derguar ate ne fluturim. Kurrizi i saj u perplas fort pas murit, duke bere qe tavani te tundej. Ajo renkoj pasi ra ne toke. Une shtrengova dhembet, duke luftuar me dhimbjen dhe ulerimat qe me vinin nga plaga. Krahu im u ngrit, kisha akoma fuqi per te drejtuar disa ciklone te drejtimin e tij. Ato kaluan midis tij si asgje. Dario u kthye nga une, kur vuri re sulmin tim. Ai ia dha nje buzeqeshjeje me te madhe.

- Tani, ku e lam ? - pyeti ai me nje ze te ftohte, pasi hodhi nje hap me afer. Une hodha nje hap pas, por kisha murin pas. Dario nxorri cengelin e tij (e cila ishte ne vend te dores se tij te majte), duke e pare me nje interest te madh dhe ktheu fytyren e tij te zbehte nga ana ime.

- Une drejtoj nje biznes te vogel droge ketu. - tha ai me nje ze te ulet, nderkohe qe me doren e djathte kapi cengelin ne krahun tjeter. - Dhe dicka qe kam mesuar nga vazhdimsia e punes sime eshte... si te heqesh qafe armiqte e tu.

Ne ate moment hoqi bazen e cengelit te tij. Poshte pjeses se arit, ishte nje cengel i zi, i cili shkelqente nga nje leng lejla.

- Helm. Nje gervishtje nga kjo dhe nje njeri mund te vdes brenda 5 sekondash. - tha Dario duke drejtuar syte e tij te zinj nga une. - Ti duhet te ndihesh e nderuar qe je personi i pare me te cilin po testoj armen time te re.

Nje dritherim me pershkoi kurrizin teksa ai hodhi nje hap te madh drejt meje, cengeli i tij ishte mbi koken time. Dora ime levizi nga paniku ne perpjekje qe te krijoja disa tornado te vogla ne toke, tek kembet e tij per ta ndaluar.

- Nuk ka per te ndodhur, amatore. - bertiti Dario, nderkohe qe kembet e tij u shnderruan ne nje re rere dhe u riformuan prape. Ai eshte nje meter larg meje. Mund te shihja buzeqeshjen e tij sadiste. Mund ta shihja gazin ngjyre te purpurte, qe dilte nga vrimat te cengelit. Mund te ndihja aromen trulloses se helmit, e cila mbushte hunden time. Nuk mund te dalloja tavanin nga dyshemeja. Degjova hapat e Darios, i cili po largohej.

<Kaq ishte ?>

*Zhurma e nje hapi*

<Do te vdes ketu dhe tani ?>

*Zhurma e nje hapi*

- JA KALOFSH MIRE NE FERR, AMATORE. - bertiti Dario.

- Mot me stuhi. - nje ze tjeter kumboi.

*BAM*

Nje mas e madhe dallgesh uji e perplasi Darion per muri. I ndjeva ato te perplaseshin me mua. Dallget me mbuluan me  ujin e akullte dhe me perfshin ne masen e tyre. Kur dallget u larguan, u kollinte per te nxjerr ujin qe kishte thither. Syte e mi u happen me habi kur e pashe Darion te shtrire per toke. Trupi i tij gjendej aty i palevizshem. Toka perreth tij ishte mbuluar me rere te lagur dhe vet ai ishte pandjenja. Atehere e ktheva koken nga Alda, e cila ishte ulur afer murit dhe doren e shtrinte pak para me veshtiresi.

- Si munde ta beshe... domethene si ia arrite ta mundje ? - pyeta me habi.

Ajo me dha nje buzeqeshje. - Me uje eshte shume efikas. - tha ajo.

Une nuk po e kuptoja, por isha vet duke buzeqeshur. Zemra me rrihte aq fort sa m'u duk se me shpertheu dhe me filloi nje dhimbje koke e tmerrshme, sikur m'u ca ne dysh kafka. Por duhet te theksoja se ishim gjalle dhe kjo kishte rendesi.