Nxenesja e Re | ✔ |

Krenari prej plaku

Meils Mitchen's POV

Kane kaluar 4 ore tashme qe nga nisja. Veshtroja nga lart kreshtes qurrashet qe po perpiqeshin t'ja dilnin mbane. Eshte nje pamje per t'u ardhur keq. Ata duhen te kene guxim t'i bejne balle veshtiresive. Shume cifte po ja dilnin mbane, madje shume mire, shumica kishin caktivizuar kurthet. Hartat topografike jane te vjetra. Edhe pse tregojne me perpikemeri terrenin, shume rruge jane mbyllur dhe kane ndryshuar. Kjo do te jete e veshtire per ta. Shikoja kokekuqin me vajzen. Kishin shmangen kurthet dhe gjeten nje rruge tjeter. Me pelqen shpirti i tyre.

< Jo keq. > 

Shikoja qurrashet e mi. Nga Eliasi s'kam cfare te pres me shume. Fundja eshte djali i madh i familjes. Sa per Austinin dhe Aleksin... epo u ndeshen me disa veshtiresi, por nuk duhet qe te mbivleresojne veten. Ata kane shume per te mesuar. Nuk kam ndermend qe t'jua beje te lehte.  Shume po ja dilnin por disa... epo disa te tjere jo dhe aq. Kishin ngelur ne ndonje qorrsokak apo kurth. Sa te pakujdesshem. Po shkoje me tutje. Papritur degjoje nje zhurme pas meje me ngjante me nje tingull kafshe. Nje ari... Jo me keq nje ari-dhelper. Mbaje veten Meils.

Aida's POV

- Pra, nese ndjekim rrjedhen e lumit arrijme per tek pikemberritja, - udhezova Uilliamin.

- E pse duhet te ndiqnim nje rruge ndryshe nga ajo e rruges? - me pyeti Uilliami.

- Harta eshte e vjeter dhe ajo rruge ishte mbyllur. Duket se ka vite qe eshte mbyllur, ja pse na duhej te ndiqnim nje rruge tjeter, - u pergjigja. 

- Ai plakushi e ka bere kete per te na penguar, - shtoi Uilliami i acaruar.

< E cfare mund te prisje tjeter. >  

- E sa kohe do te na duhet te arrijme ne pikemberritje? - pyeti Uilliami.

- Nese ndjekim kete lugine afer ketyre shkrepave, arrijme per...

<Shkalla e zvogelimit te kesaj harte eshte 1:50,000. Largesia ne harte eshte  10 cm. 50000*10cm=500000cm=5000m. Shpejtesia jone eshte  1.82m/s. Pra: kohe= distance: shpejtesi= 5000m: 1.82m/s=  2747.25275 sekonda = 45 minuta. > 

- Afersisht 1 ore. - u pergjigja.

- E ku e gjete ate makine llogaritese, - me pyeti ai.

- E kisha me vete gjate gjithe kohes, - u pergjigja. - E mora qe ne fillim te udhetimit.

- Mezi pres qe kjo loje te mbaroje, - tha Uilliami. - Na moren gjithe kete kohe, qe une prisja ta kaloja me ty.

Edhe ai vete u skuq nga ajo qe tha. Une akoma me shume.

- Uilliam si the? - afrova veshin ta degjoja me mire.

- Ah, lere fare! - m'u pergjigj me mosperfillje dhe disa nuance turperimi.

- Dua ta degjoje. - i kerkova dhe u afrova ta degjoja me mire.

- Me lere rehat, - u pergjigj ai prape. 

- A eshte e mundur qe ti po tregohesh i ndjeshem? - e pyeta.

- Jo, - ma preu shkurt. - A nuk kemi nje nje rruge per te vazhduar eja pra.

- Po shkon nga rruga e gabuar. Eshte ketej.

- E dija kete, e bera per te te provokuar.

< Patjeter, cfare te thuash ti. >

Nje gje e pabesueshme ndodhi ne ato momente. Nje trung i madhe u lekund ne drejtim te Uilliamit dhe ai ra ne lum. Ai ishte shume i rrembyer dhe Uilliami kishte humbur ndjenjat. Shkova qe ta ndihmoja lumi po shkonte poshte ne disa rrepira te vogla. Uilliami ngeci ne nje trung, i cili ishte ne lum si ure. Arrita tek trungu. Eca mbi te duke kujdesur ekuilibrin tim. Kapa doren e Uilliamit dhe e terhoqa fort. E terhoqa ne bregu te thate. E vendosa me kurriz. Nuk merrte fryme, kontrollova pulsing per 10 sekonda. Akoma nuk po e ndjeja. Meqe nuk po e ndjeja pulsing, fillova CPR-n.  30 shtypje ne qender te gjoksit, me shpejtesi 100 shtypje per minute. Me pas dy frymemarrje artificiale. E perserita edhe njehere dhe ai mori fryme dhe nxorri uje. Ndihesha e cliruar. Isha shume e lumtur.