Nxenesja e Re | ✔ |

E vertete apo sfide?!

Se shpejti u erre dhe te gjithe ishin kthyer ne hotel. Frynte ere e forte dhe tundte deget e pemeve pas dritareve duke bere nje tingull e zhurmshem. Uilliami dhe Aida ishin kthyer nga spitali pasi e lane Helenen ne kujdesin e mjekeve. Doktori tha se ajo do te rrinte ne spital per gjashte jave. Nese do te ndodhte ne nje rrethane tjeter ajo do te ishte duke u ndier si budallaqe per faktin qe ra dhe theu kemben, por tani ajo mendonte sa njeri me fat ishte kuqoja.

Tani ata te dy ishin drejt rruges per ne hotel dhe papritur filloje te binte shi. Nxituan te mos beheshin uje por nuk shpetuan pa u lagur. Por nuk mund te fajsosh natyren sepse eshte epo... nature. Aida arriti e para te hynte e me pas Uilliami. Uji pikonte nga floket, bluzja me menge qe Uilliami i dha, dhe rridhte ne tapet. Uilliami vet filloje te teshtinte, kuptohet pasi kishte qendruar gjysem-zhveshur qe e dashura e tij te mos ftohej me shume se ai.

- Uilliam, - thirri Aida e shqetesuar se mos ishte faji i saj qe ai ishte ftohur dhe Saga tha se ai kishte frike te semureje.

- C'ma bene ate fytyre, - tha ai mosperfilles, - nuk jam aq i dobet sa te ftohem nga pak shi...

Nuk vazhdoje me sepse e nderpreu vet teshtima e tij.

- Ndoshta nuk duhet te ma kishe dhene bluzen tende Uilliam.

- Te ftohem une do te jete me mire se sa te shoh ty te semure, - tha Uilliami duke vendosur nje dore tek beli i Aides. - Shko beje nje dush te ngohte ose do te ftohesh.

- Edhe ti bene mire te besh te njejten gje, - tha Aida dhe iku tek dhoma e vajzave. Ngjiti shkallet me vrap pa e kthyer koken dhe u fut ne dhome. Nuk gjeti njeri. Vajzat ishin tek kuzhina duke bere biskota.

Eshte ndjesi shume e mire te ndjesh ngrohtesine e nje dushi te tille pas nje lagie ne shi. Uji ishte i rrjedhshem dhe nuk dukej se do te mbaronte uji i ngrohte, do te ishte nje tmerr i vertete. U kreh, u vesh me rrobat e pastra dhe u shtri ne krevat e lodhur dhe pa fuqi. Pasi degjoje barkun t'i gurgellonte mblodhi fuqite e saj dhe shkoje poshte ne kuzhine.

E njejta gje shkonte me Uilliamin. Beri dush duke falenderuar qe kishte akoma uji te ngrohte edhe pse dushi punonte me panel diellor. Do te ishte nje acarim total te laheshe me uje te ftohte kur sapo dole nga nje shi i ftohte.

Uilliam's POV

Rrija e shikoja nga dritarja nderkohe qe mendjen e kisha tek Aida. Fjalet e asaj vajzes me kumbuan ne vesh. Ishte e vertete qe jam per te ardhur keq?

< Jo, s'ka shance.> 

Kam ndryshuar valle?

< Perseri, s'ka shance. >

Dukem valle si skllav?

< Eh... jo. >

Pse hezitova t'i pergjigjesha kesaj?

< E nga ta di une kete, jane thjesht mendimet e tua. >

- Oh zot, u cmenda, po flase me veten! - tunda koken me shpresen se do te harroja per cfare po mendoja.

< Kjo bisede po ndodh ne mendjen tende, nuk po flet. >

Kuptova sa acarues qe jam kur flas me veten dhe vertete qe me zuri koka. Dola ne perfundimin se nuk duhet te paraprija gjerat. Do te le kohen te tregoje. Barku po me gerryente. Eshte koha qe ky trup te ushqehet. I friksuar se per pak tingellova si Aleksi, zbrita poshte ne kuzhine. Poshte na prisnin te gjithe te tjeret. Aida erdhi pas pak. U ulem te gjithe rreth nje tavoline rrethore, ku ishte shtruar darka. Prezent ishte edhe prf. Fobos me vellain e tij. Filluam te hanim ushqimet qe hanim, por para kesaj prf. Fobos pyeti: - A ndodhi ndonje gje interesante sot?