Nxenesja e Re | ✔ |

Mik/armik

Aida's POV

Te luftosh me dike krahe per krahe kunder nje personi qe ka fuqi te cuditshme dhe rrihesh keq, mund te krijoj nje lidhje te vecant midis vajzash. Kete mund ta them nga eksperienca. Une isha ulur ne kuzhine me djemte duke ngrene veze te skuqura dhe proshute. E mira e te pasuri dy shok, fuqia e te cileve eshte e fokusuar ne zjarr eshte se ata mund te pjekin praktikisht gjithcka. U degjua nje e trokitur ne dere dhe Marku u ngrit per te hapur deren.

- Cfare do ketu ? - degjova zerin e Markut. Une iu drejtova atij me nje pyetje te heshtur. Marku u kthye tek vezet e tij.

- Erdha per t'i sjelle Aides disa gjera. - e njoha kete ze. Ula thiken dhe pirunin. Aleksi shkoj para meje tek dera.

- E cfare ju ke bere tani. I ke vendosur pluhur per kruajtje ? - pyeti Aleksi dhe une u ngrita dhe  drejtova tek dera.

- Eshte ne rregull Aleks, hej Alda. - une buzeqeshja dhe u ktheva nga ajo.

- Mendova se do te duheshin gjerat e tyre. - me tha Alda duke pare Aleksin. - Keshtu qe shkova sot ne mengjes tek dhoma jote kur te gjithe shoket e tu te dhomes ose kishin dal ose ishin duke fjetur dhe mora gjerat e tua.

- Oh, faleminderit, jam e habitur qe Uilliami nuk i hodhi poshte. - thashe dhe mora canten time prej saj.

- Duhet te kerkoje falje edhe per kete. - tha ajo duke ferkuar floket e saj portokalli. Fytyra e saj eshte shume e zbehte dhe plaga ne ballin e saj eshte shume e dukshme.

- Si ndihesh tani ? - e pyeta une.

- Per faqe te zeze. - une buzeqesha. Ishin te njejta fjale qe thashe dhe une. - Gjithsesi tani me duhet te shkoj ne klasen tjeter. Shihemi. - tha Alda dhe me pershendeti me dore.

- Cfare ishte kjo ? - pyeti Aleksi me nje shprehje te habitur ne fytyre duke mbyllur deren.

- Cfare ishte cfare ? - pyeta.

- Epo, ju dukeshit sikur u ishit shoqe. - tha ai.

- E cfare mund te them, kur ti lufton me dike krahe per krahe ti krijon nje lidhje te vecante. - buzeqesha dhe u ktheva ne tavoline per te perfunduar mengjesin.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Author's POV

Ai qendronte ulur ne divan duke pare nga fotografia e tij, Aleksit, Austinit, Eduardit dhe Aides.

- A bera gjene e duhur, valle ? - pyeste veten Adolfi, nderkohe qe shikonte nga shefi i tij, i cili qendronte ulur ne divan duke pare nga fotografia. Uilliami dukej... bosh, i thyer shpirterisht, per te ardhur keq. Adolfi nuk donte qe kjo te ndodhte. Ai donte shefin tim te vjeter, me temperament te shkurter, kokeforte dhe qe ndeshej me te gjithe ata qe e shikonin shtrember. Adolfi nuk donte qe shefi i tij te thyej shpirterisht. Ai donte qe ai te harronte Aiden dhe te kthehej ne ate rebelin, qe nuk i behej vone per asgje dhe askend, qe donte te ishte me i forti i shkolles. Por kjo nuk ishte ajo qe mori. Papritur fytyra e Uilliamit u mblodh duke shprehur nje qortim, nderkohe qe theu telefonin me doren e tij. Ne nje cast fytyra e tij u egersua. Ai veshtroje mbi gjithcka perreth dhe Adolfin, i cili per pak u friksuar nga shikimi i Uilliamit.

- Mblidh banden, ne do te shkojme te shkaterrojme Banden e Zemrave dhe te jemi te paret. Adolfi ndjeu nje fare gezimi. Ai e kishte perseri shefin e tij te vjeter. Uilliami la dhomen dhe disa objekte metalike tunden kur ai u largua.

- Une e ktheva serisht shefin tim. Por pse ndihem sikur kjo eshte keq ? - pyeti per here te fundit Adolfi.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Aleksi kishte lene Aiden ne dhomen e tij, nderkohe qe ai dhe Marku kishin dal per patrullimin e tyre kete mengjes. Aida veshi nje pal xhinkse dhe nje bluze me menge te gjata duke shpresuar qe te mbulonte nxirrat dhe prerjet. Pasi u vesh, ajo krehu floket e saj dhe pa nga ora e murit. Duhej dhe nje gjysem ore qe te fillonte ora e pare mesimore, Dramen. I kujtohej se sa u kenaqen me profesoreshen Levi gjate shfaqjes se talenteve. Aida nderkohe shikonte nga dritarja. Ne ato momente ajo u kujtua si u takua me miqte e saj te pare e te vertete. Takimi me unik ishte takimi me Uilliamin. Sa gjera mund te ndodhin ne pak muaj. U rinjoha me fuqite e mia, takova njerez te vecante dhe unik ne paraqitje dhe karakter dhe gjeti nje vend te cilin ajo i perkiste. Do t'i vinte shume keq qe e gjithe kjo te zhdukej. Aida u lodh se pari nga dritarja, keshtu qe vendosi te eksploronte pak. Nxorri kembet nga dritarja dhe u hodh. Ajri qe levizte rreth saj e zbuti te renuren e saj. Nje fllad i lehte i erdhi ne fytyre dhe dielli nuk ngrohte shume. Ajo pa rreth e rrotull, ne mur ndodhej nje tel celiku e dal. Vendosi ta ngjiste ate mur. Mendja e saj i la vend imagjinates se saj. Ajo ndihej si nje spiune ne nje mission. U ndje e gezuar kur arroti ne tarracen e shkolles. Pamja nga catia ishte me e bukur se ajo nga dritarja. Ishte goxha ftohte, por ia vlente per te pare se si dielli ndriconte qytetin e zhurmshem te Yorknew. Drita e diellit ndriconte mbi ndertesat. Mendonte nese ajo mund dilnin neper qytet ndonjehere per qejf. Qendroi atje duke pare nga qyteti, por filloj nje ere e ftohte e cila e detyroj te zbriste nga tarraca, tek dritarja dhe me pas tek klasa e saj e Drames.

_____________________________________________________

Ju uroj te gjitheve Vitin e Ri 2018 ! Te gjithe mund te me thoni se jam e cmendur qe kam hedhur nje pjese tani pas mesnate, por gjithsesi ja ku jam.

Ju pershendet me kengen. Marry & Happy.

Si dhe me Lindsey Stirling - Carol of the Bells :

Shihemi me vone, te gjithe.