Nxenesja e Re | ✔ |

Pyetjet

Aida's POV

Zhurmat dhe drita qe hynte nga dritarja me zgjuan nga gjumi im. Ndihesha ngroht dhe rehatshem, por tashme gjumi m'u largua. Ngadal hapa syte. Perballe kisha murin e bardhe dhe drita me beri qe te dridhesha. Shpejt u mesova me to. Isha shtrira ne nje dyshek te bute dhe siper kisha nje carcafe te madh. Une mezi kujtohesha pse trupi po me dhimbte. Nuk m'u kujtua direkt sic shkruhet neper libra. M'u desh pak kohe qe kujtimet te me vinin. Ne fillim ato vijne ne forme endrrash, pastaj kur je plotesisht e vetdijshme, ti kujtohesh se ajo qe ti enderrove ishte e vertete. Ti mendon per ato, gjate kohes kur fle dhe pasi zgjohesh. Po mendoja per shume gjera. Alda, Dario, por me se shumti per Uilliamin. Cfare kam bere une? Asgje. Pse u merzit ai ne ate menyre ? Nuk e di. Mendova se ne ishim shok. Ai eshte shoku im i dyte me i ngushte. Te gjithe para se te vija tek Gabriel Akademi te gjithe me injoronin. Madje edhe prinderit e birsues u lodhen prej meje. Jam e habitur qe ata akoma nuk me kane hequr nga kujdestaria ligjore. Por ketu ndihem e pranuar. Jo nga cdokush por nga edhe vet 4 djemt me te njohur te shkolles, te cilet i therrasin Kater Demonet. Edhe pse nuk e kuptoj pse ata kane zgjedhur te jene miqte e mi. Gjithe keto mendime me bene te ndihesha e lodhur, keshtu qe u mbeshteta tek jasketu i bute. Afer meje ndjeja nje presence tjeter. Ishte aura e Eduardit. Mund ta ndija edhe nga 12 metra larg.

- Zonjushe Aida jeni zgjuar. - tha Eduardi ngadal, une ngrita pak veten duke injruar dhimbjen ne stomak. - Sa per dijeni shkolla per sot mbaroi.

- Eduard, pse ti rri me mua ? - pyeta une direkt. Ai leshoj nje psheretim.

- Sepse ti je interesante. - u pergjigj Eduardi. Une tunda koken.

- Jo. Aspak mire. Ti nuk interesohesh per askend. - i thashe. - Tani me thuaj pse mua ?

- As nuk e kam idene per cfare po flet. - tha Eduardi duke bere sikur nuk dinte gje.

- Eduard, ti ke nje kult me vajza qe lene koken per ty dhe qe te ndjekin pas ? - ia ktheva duke u perpjekur te levizja. Muskujt e mi me dhimbnin ne cdo levizje te vogel. - Mos jane fuqite e mia ? Mendon se jane nje shtim i mire i bandes tende? Ne c'menyre te intesoj une ?

Eduardi u kthye nga tavolina e tij e punes dhe me dorezoi ne dore nje shishe me pilula.

- Merr nje pas cdo vakti. - tha ai me nje ze te qete. - Tani largohu.

- Me falni ? - thashe une me nje vetulle te ngritur. Inati im u zevendesua me habi.

- Me degjove. Te thashe te largoheshe. Tani kam pune. - tha ai duke u ulur perseri ne tavolinen e tij te punes. Nuk me pelqen fakti qe Eduardi i trajton keshtu njerezit. Edhe pse kjo bisede nuk me pelqeu, tani mendoi se ndihem me mire dhe se erdhi koha per te ikur. Dola nga infermieria. Po Alda ?

- Umm, eh, Eduard mund te me thuash ku eshte Alda. - pyeta Eduardin. M'u desh te kthehesha dhe te pyesja.

- Dhoma ngjitur ne te majte. - tha ai pa e kthyer koken fare.

Shpresoj qe Kaliksi ta kete mjekuar plotesisht. Fillova te ecja. Hapa deren dhe aty qendronte Alda me Kaliksin. Ajo dukej se ishte mjekuar plotesisht.

- Aida. - therriti Alda sa me pa. - Aida jam e kenaqur qe je me mire tani. Ti kishe demtime me te keqija se te miat.

- Po, Eduardi beri pune te mire per te me rregulluar. Po ti ?

- Per fat te mire Kaliksi me gjeti ne kohe. Tani jam goxha ne forme.

- Me behet qejfi.

- Aida me duhet te te flas per dicka. - tha Alda me nje ze serioz. - Kaliks mund te na lesh vetem.

- Patjeter. - tha Kaliksi dhe iku.

- Me fal shume Aida. - tha ajo me nje ze gati ne te qare.

- Per cfare e ke fjalen Alda ? - e pyeta une.