Nje uragan i embel

247 23 3
                                    

Aida hyri ne klase atje kishte edhe 3 vajza te tjere : Alda, dhe dy vajza te tjera nje me floke te zeza kapura bisht dhe tjetra me floke kaf te shkurte deri te supi.

- Ne jemi ne pergjegjesi per festen e Mire se ardhjes. - tha Alda. - Eja Aida, ulu ne nje vend.

- Sic e dini Komiteti Disiplinor  na ka kerkuar te bejme 200 kek te vegjel ne fund te kesoj dite. Pra secila prej nesh na duhet te beje 50 kek te vegjel.

- Por kjo eshte e pamundur. - tha vajza me floke kaf te shkurte deri te supi.

- E di, - tha Alda. - Por ata nuk donin te degjonin keshtu qe duket te provojme me te miren tone. Tani me duhet te largohem, nese keni nevoje per ndihme mund te me kerkoni ndihme.

Pas kesaj Alda doli nga klasa. Kur ajo u largua m'u afruan dy vajza e tjera.

- Pershendetje une jam Olivia. - u prezantua vajza me floke te zeza te kapura bisht.

- Ndersa une jam Kamila. - tha vajza me floke kaf deri te supi.

- Aida. Gezohem qe te njoha! - tha Aida.

- Hej Aida. Ke bere buje ne potalin e shkolles sot e di kete ? - tha Olivia.

- Po eshte e vertete. - tha Kamila. - Je bere e famshme.

- Vertete ? - e pyeti Aida me nje fare sikleti.

- Po. - pohoi Olivia  kur shkuam tek guzhina.

Aida's POV

- E gjithe shkolla te pa duke ecur me Kater Demonet. - tha Olivia duke marr nje qese me miell. Karina gjeti nje tas per perzierje, ndersa Olivia po thyente ca veze. Nuk folem me, por fjalet e tyre me erdhen ne mendje. E gjithe shkolla, heh ?

Ne sa mbaruam se zhvendosur brumi tek furra, kur Olivia terhoqi krahun e Kamiles dhe tha : - Ne na duhet te takojme Alden, po ta leme ty kete per pak. Ti prit sa te pjekesh keket dhe coj ne ngrirje.

Dhe iken para se mund te thoja dicka ato iken. Dhe keshtu bere. Prita sa u poqen keket, i nxora nga furra dhe cova ne ngrirje. I zbukurova me krem dhe xixa. Isha e mrekulluar me punen time.

Mbarova 100 te tille dhe Olivia dhe Kamila nuk kishin ardhur akoma. Cfare po i vononte valle ?

Papritur degjova nje gjemim dhe dhoma u mbush me tym te bardhe. Iu afrova furres, por nuk vinte nga ajo. Kuptova se nuk ishte tym, por mjegulle. Po, po, mjegulle. Re gri u shfaqen ne tavan. Prej tyre erdhi nje vetetim dhe dogji vendin ku ra.  Isha e habitur nje stuhi brenda dhomes. Ne fakt jo dhe aq, pasi une mund te krijoj nje suferine. Por fakti qendronte nuk po e beja une. Ne moment filloj te binte shi. Po binte kaq rende. Me vajti mendja tek tek keket. Ecja verberisht pasi mjegulla ishte aq e trashe sa nuk mund te shikoja ku ecje.

*BAM*

Dicka me goditi koken dhe rrashe mbrapa me force. Degjova te qeshura. Me pas i erdhi rradha e nje uragani. Ufriksova por kujtova se une jam vete era. Duhet te krijoja nje rryme aq te forte ajri sa do te me ndihmonte te mundja uraganin dhe te largoja rete e zeza.

- CIKLON... - thashe dhe formova nje rryme aq te forte sa te largonte rete dhe uragani u fashit. Por c'te shikoja ? Keket e mi. Shumica e tyre ishin prishur.

- Aida. - degjova zerin e Aleksit. - Cfare ka ndodhur ketu ?

- Edhe po ta thoja nuk do ta besoje. - thashe duke u kthyer mga ai.

- Me provo ? - tha ai. Dhe une i shpjegova cfare ndodhi. Ai me pa me dyshim.

- Lere fare... nuk te besoje dot. - tha ai.

- Epo sa e veshtire te duket per t'u besuar kshtu ndodhi.

Gjithe ajo pune dhe shkoj dem. S'kisha c'te beja dhe leshova nje renkim.

Nxenesja e Re | ✔ |Onde histórias criam vida. Descubra agora