Geri Dönüş {SÖZ}

Bakarmısın

Selin:

Saat 5'i ve ben Baharı bekliyordum bir cafede. Ordanda kıyafete bakıcaktık. Malum kız istemeye gidiyoruz. Çok kalabalık değildi. Bahara mesaj atmıştım.

S; Bahar nerdesin?

Hemen mesaj gelmişti.

B: Canım hastanede işim biraz uzadı. Hemen geliyorum.

Telefonumu kapatıp masaya koymuştum. Baharın gelmesi bi yarım saat sürerdi. En iyisi bir şeyler sipariş etmekti.

S: Bakarmısınız?
X: Buyrun.
S: Ben bir kahve alabilirmiyim?
X: Tabi.

Kahvem gelene kadar biraz telefonuma bakmıştım.

Ateş:

Bir cafeye gelmiştim. Canım kahve istemişti. Bugünde yanlız takılalım. Kafam dağılsın.

Içeriye girdiğimde, pişman olmuştum girdiğme. Selini görmüştüm. Neyse ki beni görmedi. Arkalarda bir yere oturup kahve sipariş etmiştim. Kahvem gelene kadar etrafıma bakıyordum. gözüm bir kaç kere Seline takılmıştı.

Selin:

Yarım saat olmuştu ve Bahar hala yoktu. Ah be Bahar! Sabırsızlanmaya başlıyordum. Kaç saat oldu ve kız hala ortalıkta yok. Birdaha mı arasam? Yok ya rahatsız etmeyim şimdi. Acaba birşey mi geldi başına?

X: Hanımefendi, isterseniz benim massamda misafir olabilirsiniz. Ondan sonrada evime gideriz.

Masama bir adam gelmişti. Yani 40-50 civarında.

S: Yuh! Sen beni ne zannettin be! Babamın yaşındasın, kalkmış bana misafir diyorsun.
X: Sinirlenme canım. Hem gözlerinden anlıyorum beni ne kadar istediğini.
S: Ya bi git ya!

Ne kadar sinir olsamda, okadar da korkuyordum.

Ateş:

Kahvemi içerken birden birisi Selinin masasına geldi. O kim ki acaba? Selin sinirlenmiş gibiydi. Adamda ona zevkle bakıyordu. Selin bağırmaya başlamıştı. Herkes onlara bakıyordu. Ben ise hala olayı çözmeye çalışırken adam Selini kolundan tutup çekmeye başlamıştı. Lan bu kızı rahatsız ediyor?!

Selin:

X: Gel hadi bi kahve içip gideriz, güzelim.
S: Kardeşim , git diyorum. Anlamıyormusun.

Adam sinirlenmişti ve ben korkmaya başlamıştım.

X: Yani sen şimdi gelmem diyorsun?

Cevap vermemiştim.

X: Istesende istemesende benimke geliceksin. Bu akşam benimsin canım.

Adam sertce kolumu tutup kaldırmışti. Ve herkes bakıyordu ama hiç kimse yardım etmiyordu. Bu insanlıkmı ya?

X: Sakın sesini çıkartma.
S: Ya bırak beni! Pislik!

Adama tokat atmıştım. Pek hoşuna gitmemişti galiba. Bu sefer daha sert kolumdan tutup beni kafeden çıkarmıştı.

S: Yardım edin!

Elini ağzıma koydu.

X: Malesef canım kimse seni duyamaz.

Ateş:

Kızı kafeden çıkarmıştı ve hiç kimse birşey dememişti. Oğlum Ateş, iş sana kaldı. Hemen kalkıp dışarıya koştum. Orda adam elini Selinin ağzına koyduğunu görmüştüm. Şerefsiz! Selin yüzüne tükürmüştü. Helal be! Tam kıza tokat atıcakken kolunu tuttum.

A: Hop Hop! Noluyo?

Adam bana dönüp baktı.

X: Sanane arkadaşım. Git işine bak.
A: Kızı bırak.

Sakince söylemiştim, çünkü sakin olmam gerekti. Kendimi zor tutuyordum.

X: Sen kimsin ya? Hem bırakmazsam napıcaksın?

Güldüm.

A: Bunu yaparım.

Onu dedikten sonra adama kafa atmıştım. Bir kaç yumruk la sıyırmıştı işi.

Seline baktığımda korkmuştu.

A: Selin iyimisin?

Selin kafasını sallamıştı.

S: Sağol. Gerçekten. Sen olmasaydın kim bilir neler yapıcaktı bana. Insanlar hiç birşey yapmadı! Resmen adam beni önlerinde götürdü ama birisi kalkıp bir şey demedi!!

Ağlamaya başlamıştı.

A: Şş tamam geçti. Gel buraya.

Bana sarılıp daha çok ağlamaya başlamıştı.

A: Kızım tamam. Ağlama geçti. Hadi gel seni eve götüreyim.
S: Tamam.

Göz yaşlarını silip. Yürümeye başlamıştık. Çok uzak değildi. Ama yinede o kısa yol seneler sürecekmiş gibiydi.

A: Geldik.
S: Ateş , gerçekten sağol. Sen ol-
A: Selin. Tamam. Anladık.

Gülümsedim.

A: Hadi gir içeriye. Hava soğudu.
S: Tamam. Hadi görüşürüz.
A: Hadi.

Tam içeriye girecekti ki döndü.

A: Yani, yine mi teşekkür edecen?

Bu sefer güldü.

S: Yok. Şey bu olayı abime anlatmasan sevinirim.

Şaşırmıştım.

A: Kızım sen deli misin? Abin bunu bilmeli.
S: Yok.
A: Neden?
S: Istemiyorum.
A: Istesende istemesende Fethi bunu bilecek.
S: Ya niye?
A: Asıl sen neden bilmesini istemiyorsun.
S: Çünkü beni çocuk gibi azarlıyacak.
A: Senin için endişelenmesi iyi birşey değilmi? Birisinin seni düşünmesi.

O sözde aklıma eski günler gelmişti.

Flashback:

A: Peki sen? Senin ailen nerede?

Güldüm.

S: Ailemi? Ben aile ne demek bilmiyorum. Sadece bir abim var onuda senelerdir görmüyorum.
A: Niye beraber değilsiniz?
S: Uzun hikaye.
A: Üzulme. Tek değilsin.

Ateşe bakmıştım.

S:Nasıl yani?
A: Ailem beni doğduğumda yetimhaneye bırakıp gitmiş.
S: Üzgünüm.

Başka bir şey diyemiyordum. Çünkü çok şaşkındım.

A: Hep bilmek isterim. Bir ailenin olmasının nasıl bir duygu. Yani birisinin seni düşünmesi çok güzel bir duygudur. Değil mi.

Haklıydı.

S: Evet. Bende birisinin beni merak ettiğini ve beni düşünmesini isterim. Aslında çok şey değil.

Yere bakmıştım. Emindim o günü oda hatırlamıştı.

S: Beklediğim gibi değilmiş.
A: Hiç bir şey beklediğimiz gibi değikdir Selin hanım.

Haklıydı, ama söylememiştim ona. Şimdi şımarır. Çekemem.

A: neyse, hadi gir içeriye.
S:Tamam.

Ve bu sefer gerçekten girmiştim. Nasıl bir gündü ya. O sırada aklıma Bahar gelmişti. Eyvah!