Geri Dönüş {SÖZ}

Peşimi Bırak

Yavuz;

Fethi perişan bir halde koltukta oturuyordu. Selin içeriye gittiğinden beri öyle önüne bakıp duruyordu. Yanına oturup elimi omuzuna koydum.

Y: Takma kafanı. Belliki seni kıskanmış. Kıskançlık krizi işte. Normal oda.

Ateş güldü.

A: Pek kıskançtır Selin.

Napıyor bu? Bu oğlan gerçekten gerizekalı. Fethi ona baktı?

F: Sen nerden biliyorsun ki?

Al Fethide çaktı.

A: Şey ... yani öyle duruyor. Hani daha yeni.. şey herşeyi gördük. Yani.

Fethi geri önüne döndü.

O sırada Selinin kapısı açıldı.

Y: Bak geldi. Özür diler şimdi senden.

O sırada dış kapıyı açıp çıktı.

Fethi ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü.

Ateş;

Fethi kapıya doğru yürüdü. Ceketini alıp o da çıkacaktı. Fethiyi kolundan tuttum.

A: Fethi sen dur. Ben giderim.
F: Sen karışma bence.
A: Sen şimdi bağırıp çağırıcan. Olaylar büyüyecek.
Y: Fethi sen gel. Ateş gitsin.

Fethi ikinizede bakıp ceketini astı.

F: Onu getir Ateş.

Hemen evden çıkıp gözüm Selini aradı. İleride yürüyordu. Hemen ona doğru koştum.

A: Selin!

Selin;

A:Selin!

Yürümeye devam ettim. Peşimi bırakmıyor gerizekalı. Gül gibi sevgilisi varken. Allah allah.

A: Selin!!

Yürü Selin.

Birden sertçe kolumdan biri çekti. Tabikide Ateşti.

S: Ne, ne, ne? Selin, Selin.

Ona baktığımda bana şaşırmış bir şekilde baktı.

A: S-sen ağladın mı?

Gözlerim galiba şişmiş.

S: Sanane.  Sen benim peşimi neden bırakmıyorsun? Abim bile benim arkamdan bu kadar gelmiyor. Sana noluyor.
A: Abini çok üzdün. Hem ben gelmeseydim abin gelecekti ve herşey çok daha kötü olurdu.
S: Olsun ! Sanane. Ben sana bize karışma demedim mi?
A: Selin kendine gel!
S: Sen kimsin ya ? Hı, kimsin? Arkamdan gelme.

Dönüp gidecekken Ateş sertçe kolumdan tuttu.

S: Canımı acıtıyorsun.
A: Selin bak-
S: Hayır. Sen beni dinle. Benim Karabayırdaki ilk günümde sen bana ne demiştin? Benden uzak dur dememiş miydin? Yaptım. Peki sen şimdi ne yapıyorsun? Benim peşimi bırakmıyorsun. Ateş bak artık bırak beni. Abime gerçekten herşeyi anlatırım. Kendimi düşünmem bile. Olan sana olur. Bunu bil. Şimdi bırak kolumu.
A: Sen beni dinlemedin ama.
S: Ateş bırak!

O sırada birisi gelip Ateşe yumruk attı ve Ateş yere düştü. Ve ben ben korku ve şaşkınlıktan donup kalmıştım.

Aslında ben nasıl bir cehenneme geldiğimi o an anlamıştım. Burası Karabayır. Ve asıl hikaye burda başlamıştı...