Geri Dönüş {SÖZ}

Veda

Nazlı;

Ey: Ateş, hazırlan çıkıyoruz.

Herkes babama bakmıştı.

G: Noluyor Erdem?
Ey: Görev çıktı. Gitmemiz lazım.

Ateş hemen kalktı ayağa.

Ateşe baktım. Bu haksızlıktı. Herşeyi söyleyecektik.

N: Ama baba..

Babam bana bakmıştı.

Ey: Nazlı, noldu?

Ateşe bakmıştım. Söylesem mi? Ateşin yüz ifadesinden hiç birşey anlaşılmıyordu ki.

G: Nazlı, ne söyleyeceksen söyle. Babanın işi var.

N: Kendinize iyi bakın baba.

Babama sarılmıştım. O sırada Ateşe bakmıştım. Çok zordu benim için. Vedalaşamamak.

Ey: Kendinize iyi bakın.

Babam ve Ateş evden çıkıp gitmişlerdi. İçimden ağlamak geliyordu, ama annem vardı. Ağlayamazdım. Selinin yanına mı gitsem, nasıl olsa oda şimdi yanlız.

Eylem;

Fethi beni evine çağırmıştı. Hiç birşey dememişti. Kapıyı çaldığımda hemen açmıştı.

F: Canım.

Fethiye sarılmıştım.

E: Çok özledim seni.
F: Bende. Hadi gel içeriye.

Fethiyi bırakıp içeriye girmiştim. Ceketimi asıp içeriye girdiğimde büyük bir şok yaşamıştım.

İçerisi romantik bir ortam olmuş. Mumlar, güller.

E: Fethi?

Fethi bana arkamdan sarılıp boynuma küçük bir öpücük kondurmuştu.

F: Beğendin mi?
E: Senin bu kadar romantik olduğunu hiç bilmiyordum ama.
F: Beni tanımamışsın ki sen.
E: Haklısın.

Fethiye dönüp onun gözlerine bakmıştım.

E: Seni çok seviyorum.

Fethi birşey demeden onu dudağından öpmüştüm.

F: Bende seni.

Beraber masaya oturup yemeğimize başlamıştık.

Fethi bu akşam çok garip davranıyordu. Yani çok tatlıydı, ama sanki birşeyi vardı. Anlatabiliyor muyum?

Selin;

Hesabı ödedikten sonra bende kafeden çıkıp eve doğru yürümeye başlamıştım. O kadar uzak değildi ev. 10-15 dakika yürüyecektim. Bende hava almış olurum.

Telefonum çalmıştı. Telefonumu çantamdan çıkarıp Nazlının aradığını görmüştüm. Hemen açtım.

S: Nazlı.
N: Selin.

Nazlının sesi iyi gelmiyordu.

S: Nazlı, sen ağlıyor musun?
N: Vaktin var mı ? Seninle biraz sohbet ederiz. Kafamı dağıtmam lazım.
S: Varda , sen iyimisin?
N: Sonra konuşuruz. Ben bi yarım saate gelirim size.
S: Tamam hadi kendine dikkat et.

Telefonumu kapatıp çantama koymuştum.

Eylem;

F: Eylem, benim gitmem lazım.
E: Nereye?
F: Görev.

Gözümden yaş gelmişti, ama ben hemen sildim.

F: S-sen-
E: Hayır ağlamıyorum. Sadece senin için endişeleniyorum.

Fethi ayağa kalkıp yanıma çöktü.

F: Ama bu benim işim.
E: Biliyorum, ama bu benim endişelenmeyeceğimin anlamına gelmiyor.

Fethi küçük bir gülümseme çıkartmaya çalıştı. Ama pek olmamıştı.

E: Söz ver, burnun kanamadan geri döneceksin.
F: Söz.

Gülümsedim.

E: Seni çok özleyeceğim.

Ona sarıldım. O da bana.

O sırada kapı çalmıştı. Birbirlerimize bakmıştık.

F: Selindir.

Beraber kapıya gittik. Selin kapının azında bize şaşırmış bir şekilde bakıyordu.

S: Bu suratlarınızın hali ne? Kavga mı ettiniz?
E: Yok, abin göreve gidecek.

Selin;

E: Yok, abin göreve gidecek.

Abi bakmıştım.

S: Yine mi?

Sesim titriyordu, çünkü bu hayatta tek bir korkum vardı. O da abimi kaybetmekti. O benim tek ailem. Benim başka hiç kimsem yok. Ağlamaya başlamıştım.

Eylem;

Selin ağlamaya başlamıştı. Fethiye bakmıştım. İkimizde şaşırmış bir durumdaydık. Selinden hiç beklememiştim. Hatta Fethiden nefret bile ediyor sanıyordum.

Selin;

F: Canım, hemen dönücem.
S: Yalan söylüyorsun. Geçende öyle demiştin, tam bir hafta gelmemiştin.
F: Selin, bu benim işim. Buna alışmalısın.

Abime bakmıştım.

S: Abi, bu alışacak birşey değil. İster 10 yıl geçsin, ben yinede endişelenirim.

O sırada abimin telefonuna mesaj gelmişti.

F: Artık gitmem kazım. Selin kendine iyi bak. Eylem hadi.

Abime hemen sarılmıştım. Belki bu son kezdi.

S: Kendine iyi bak abi.
F: Sende, Selin.

Abimi bıraktığımda abim ceketini giyip, bana son kez bakmıştı. Ondan sonrada Eylemle beraber çıktılar. Kapıyı kapattığında, dahada çok ağlamaya başlamıştım. O kadar kötü hissediyordum ki kendimi. Abimi kaybetmek istemiyordum.

Kapı çalmıştı. İlk önce gözyaşlarımı silip, kapıyı açtım. Karşımda Nazlı duruyordu. Belli ki o da ağlamıştı. Hiç birşey demeden ona sarılmıştım. İkimizinde şimdi sadece buna ihtiyacımız vardı.

2000 olmuşum 🙈✨💓