Geri Dönüş {SÖZ}

Bir Kurşun Daha

Selin;

Hemşire odadan çıktığında, hemen yanına gitmiştim.

Yalnızdım, Nazlıyı ve Baharı eve salmıştım. Eylem ise, eve gidip üstünü değiştirmeye gitmişti.

S: Ih, abim nasıl?
H: Gözün aydın, gözlerini açtı.

Hemşireye gülümseyerek baktım.

S: P-peki görebilir miyim?
H: Evet, ama hastayı lütfen yormayın.

Başımı 'evet' diye sallamıştım ve hemşire işine dönmüştü.

Elimi kapının kolunu koyup derin bi nefes aldım. Kapıyı açtığımda abim bana bakmıştı.

Yüzü bembeyaz duruyordu.

Beni görünce yüzünde küçük bir gülümseme oluşmuştu, benim ise sevinçten gözlerim dolmuştu.

S: Abi.

Sesim baya kısık çıkmıştı.

Abim birşey demek yerine bana hala gülümsüyordu.

Abimin yanına gidip, yatağın kenarındaki sandalyeye oturmuştum.

Abimin elini tutup, ona baktım.

F: Nasılsın?

Gülümsedim.

S: İyim, asıl sen nasılsın? Ağrın var mı?
F: İyim ben.

S: abi beni çok korkuttun.

Abim elimi kendine çekip öptü.

F: Birşey olmadı bak.

Abimin sesi güçsüz geliyordu.

O an aklıma Eylem gelmişti.

S: B-ben Eyleme haber vereyim.

Abim bana şaşırmış bir şekilde baktı.

F: Burda değil mi?
S: Kaç gündür burdaydı, ben eve salmıştım. Üstünü felan değiştirmesi için.
F: Bizimkiler nerde?
S: Görevde, hepsi senden iyi haber bekliyorlar. Ben bi haber vereyim.

Telefonumu cebimden çıkartıp ilk önce Eyleme haber verdim.

Eylem;

Üstüme temiz kıyafetler giymiştim. Herşeyi aldım mı diye kontrol ederken, telefonumu odamda unuttuğumu fark ettim.

O sırada telefonumun çaldığını duydum, odama gidip telefonumu elime aldım. Selinin aradığını gördüğümde, başım döndü.

Ellerim titremeye başlamıştı. Telefonu açmak istemiyordum, ama açmak zorundaydım.

Açıp, telefonu yavaşça kulağıma  götürmüştüm.

Gözlerimin dolduğunu hissettim.

E: Alo, Selin. Nolur iyi bir haber ver.
S: O zaman müjdeni isterim! Abim uyandı, senin gelmeni istiyor.

Sevinçten gözlerimi kapatıp, derin bir nefes almıştım.

E: Çok şükür. Fethiyi versene!

Selinin Fethiye birşeyler dediğini duymuştum.

F: Alo, hayatım.

Şu an o kadar mutluydum ki, gözlerimden yaşlar akıyordu.

Konuşmayı unutmuştum.

E: Fethi!
F: Kızım hadi gelsene.
E: T-tamam, hemen geliyorum!

Kapatma, ben gelene kadar sesini bari duymak istiyorum.

Hemen evden çıkıp hastaneye doğru gittim.

Nazlı;

Eve yeni girmiştim. Çantamı ve ceketimi asıp, odama gittim. Annem işe gitmişti, babamda görevde olduğuna göre yalnız evdeydim.

İlk önce hemen banyoya girip duş aldım, çıktığımda üstüme temiz kıyafetler giydim.

Çantamı ve ceketimi alıp evden çıktım. Havalar artık ısınmaya başlıyordu. Güneşliydi dışarısı.

Hastanenin önüne vardığımda, Eylemin koşarak geldiğini gördüm. O an kalbim sanki durmuştu. Fethiye birşey mi oldu?

Selin.

Hemen Eylemin yanına gittim.

N: E-eylem? N'oluyor?!
E: NAZLI, FETHİ UYANMIIŞ.

Kız resmen dibimdeyken bağırıyordu.

N: Nee??!
E: Evet kuzum kooşş.

Ehlem beni bırakıp koşarak hastaneye gitti.

Hemen telefonumu çantamdan çıkarıp Ateşin ismini aradım. Bulduğumda, hiç düşümeden onu aradım.

Bir kaç kere çaldırmıştım, ama açmamıştı.

Yavuz abiyi aradım. Bir kaç kere çaldıktan sonra, açmıştı.

Y: Nazlı?
N: Alo, Yavuz abi, Ateşi aradım ama açmadı. Müjdemi isterim Fethi uyanmış.
Y: Güzel sevindim.

Yavuz abinin sesi sıkkın geliyordu.

N: Yavuz abi, iyimisin?
Y: Nazlı, Ateş yaralandı.

O an sanki birisi kalbimi söküp çıkarmıştı.

N: Ne ?
Y: Hastaneye yaklaştık, sakın endişelenme tamam mı?

Yvuz abi birşeyler daha söylemişti, ama başım o kadar dönüştü ki duyamamıştım. Bi an sadece siyah birşey görmüştüm.

Ondan sonrada yere düştüğümü hatırlıyorum....