Geri Dönüş {SÖZ}

Hoşçakal

"Ateş, ben ayrılmak istiyorum." Ateşe baktım. Ateş şaşırmıştı ve ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

Birden gülmeye başladı. "Şakacı seni." Şu an gerçekten şaka yaptığımımı sanıyordu? Ciddi durmuyor muydum ben?

Ateş gülmediğimi, ve ciddi olduğumu gördüğünde gülmeyi bırakmıştı. "Ateş, ben ciddiyim, şaka maka yapmıyorum."

"Sen ciddisin?" Başımı salladım. "Evet, ciddiyim." Ateş bana bakıyordu. Nedenini çözmeye çalışıyordu. Ellerini benim ellerimin üstüne yerleştirdi.

"Nazlı, noldu sana? Dünden beri bi değişik davranıyorsun." Gözlerim dolmaya başlamıştı, Ateşi böyle çaresiz görmek istemiyordum.

"Kalbimi kırdın, Ateş. Ben artık devam etmek istemiyorum." Sanki bu Ateşe yeterdi. Ellerini çekip önündeki menüye bakmaya başlamıştı. Sanki bana bakamıyordu, utancından.

"Bitirelim bu işi artık." Ateş yeniden bana bakmıştı. "Bi şans vermeyecek misin?" Gözlerimi kapatıp, gözyaşlarıma engel olmaya çalıştım.

"Veremem, Ateş ben artık sana nasıl güveneyim? Gözlerime baka baka bana yalan söyledin." Ateşin gözleride dolmaya başlamıştı. "Söylemek istemedim, çünkü üzülmeni istemedim." Gülümsedim.

"Şu an hiç üzülmüyor mutum?" Ateş bu soruya bir cevap verememişti. "Bu ikimiz için en iyisi." Son sözüm bu olmalıydı. Engel olamadığım gözyaşlarımı silip, ayağa kalktım.

Ateş gözleriyle beni takip etti ve aynı benim gibi o da ayağa kalktı.

Çantamı ve ceketimi sandalyeden alıp tekrar Ateşe baktım. "Hoşçakal."

Ateşe son bir kez daha bakıp, masadan ayrılmak istedim, ama Ateş kolumdan tuttu. Ateşe dönüp baktım. Ateş ağlıyordu, onu böyle görmek beni dahada çok üzüyordu.

"Bize bir şans daha bersen olmaz mı?" Sesi yorgun geliyordu. Başımı salladım. "Ateş, artık bitti. Sen yoluna ben yoluma."

Ateş beni kendine çekip sarıldı. Kokusunu son kez içime çekip ağlamaya başlamıştım. Seni çok seviyorum be adam, kendine iyi bak.

Ateşi bırakıp masadan ayrılıp, kafeden çıktım.

"Hoşçakal, açık sarı."