Geri Dönüş {SÖZ}

Kelebek

Selin;

Bugün özel gündü. Hepimiz, yani kızlar, Baharın evinde toplandı. Eylem, Nazlı, Bahar ve ben. Hazırlanıcaktık, çünkü bugün kız istemeye gidecektik. Vallaha ne yalan söyleyim ben bile heyecanlıydım.

Önce Bahar hepimizin makyajını yapıp, üstümüsü giyindik.Çok abartılı değildi kıyafetlerimiz. Sonuçta kız istemeye gidiyorduk.

Hazırlandığımızda zil çalmıştı. Bahar açmaya gitmişti. Ve abimler gelmişti. Abim, Yavuz ve Ateş. Feyzullah ve Keşanlının işi varmış.

Ateş;

İçeriye girdiğimizde gözüm Nazlıyı aramıştı. O telefon konuşmasından sonra hiç konuşmamıştık. Bugün beni affetmesi için ona küçük bir hediye almıştım. Hemen onun yanına doğru yürüdüm.

A: Psst.

Nazlı bana dönmüştü. Gülümsedi.

A: Gelsene benimle.

Elini tutup Nazlıyı mutfağa götürdüm.

Selin;

Ateşin Nazlıyı mutfağa götürdüğünü gördüm. Acaba neden götürdü onu? Aman, banane. Ne kadar umrumda olmasada yinede merak ediyordum. Acaba bi gidip baksam mı?

Fethi;

Hemen Eylemin yanına gitmiştim. Çok güzel olmuş. Gözümü ondan alamıyordum.

F: Pardon, acaba siz Eylem Mercier mısınız?

Eylem gülmüştü.

E: Evet, ama siz kimdiniz?

Bu sefer bende güldüm.

F: Çok güzel olmuşsun.
E: Gerçek mi?

Ona cevap vermemiştim çünkü sarılmıştım ona. Kokusunu içime almaya çalışıyordum. Çok az görüyorum onu.

Yavuz;

Herkes ayrılmıştı. Yani Nazlı ve Ateş yoktu. Eylem ve Fethi mutfaktaydı galiba. Selin de yanımızda oturuyordu. Karıma birşeyde diyemiyorum. Kaç saattir telefonuyla oturuyor. Sanki aklımı okumuş gibi bana döndü.

S: Şey ben sizi yanlız bırakayım. Ben çıkıyorum benim bi işim var. Sen abime söylersin.
Y: Nereye?
S: Bi işim var. Sen konuk atarsın ya. Hadi görüşürüz.

Birşey diyemeden gitmişti.

B: Aklıma gelmişken sana birşey sorucam.
Y: Sor.
B: Bu Selin-
Y: Bahar , bahar. Şimdi değil.
B: Niye ? Zaten hiç kimse yok.
Y: Şu anın, şu güzelliğinin tadını çıkarmak istiyorum.

Bahara yaklaşıp öpmüştüm.

B: Yavuz ! Yapma makyajım!

Ateş;

N: Ne oldu? Neden getirdin beni buraya?
A: Barıştık mı?
N: Yoo.
A: Ama ben seni özledim.
N: Onu ben seni ararken düşünmeliydin, Ateş!

Nazlıya cevap vermemiştim. Cebimdeki küçük hediyeyi çıkartıp Nazlıya gösterdim.

N: bu ne ?
A: Özür hediyem. Hadi affet beni.
N: bakayım.

Kutuyu elimden aldı ve açtı. Ağzı acık bir halde bakıyordu.

A: Biliyorum, o kadar büyük değil ama bunu seviceğini düşündüm.
N: Bu çok güzel! Ama neden kelebek?
A: Çünkü sen benim kelebeğimsin.

Nazlıya yaklaşıp anlından öptüm.

A: Getir takayım.

Nazlı kolyeyi verdi ve bende taktım.

A: Çok güzel oldu.

Nazlı bana sarıldı.

N: Seni seviyorum.
A: Bende seni.