Geri Dönüş {SÖZ}

Yeniden tanışalım

1 hafta  sonra;

Selin;

S: Tamam, tamam. Yavaş abi.
F: Anahtarlar sende mi ?
S: Çantamda olacaktı.

Abimin kolunu bırakıp, anahtarlarımı çantamda aradım.

S: Yok burda.
F: Kızım, sen niye sahip çıkamıyorsun, eşyalarına?
S: Off abi bi dur !

Ceketimin cebine sokmuştum elimi. Anahtarların sesini duyduğumda, abime baktım.

S: Çıkabiliyormuşum demek.

F: Hehe, hadi aç kapıyı.

Anahtarı kilide sokup, kapıyı açtığımda, sanki hiç tanımadığım bi yere gelmiş gibi olmuştum.

F: Vay be! Öxlemişim evimi.
S: Evimizi.
F: Ha pardon.

Abimin kolundan tutup, oturma odasına yavaş yavaş gitmiştik.

Koltuğa yatırıp, kapıyı kapatmıştım.

S: Abi, sen yat burda. Kalkma sakın, ben bi duş alıcam. Sakın kalkma !
F: Tamam, tamam.

Hemen odama gittim. Ceketimi ve çantamı yatağımın üstüne koyup, duş almaya gittim.

Yarım saat sonra;

Odama gelip, üstümü giyindiğimde, telefonumu elime aldım.

2 mesajım vardı.

Biri Selim'den

Selime çok kötü davranmıştım o gün. Kendimde farkına varmıştım, ama o gün kendimde değildim.

Selim;

Selam,

Hâla kızgın mısın bana ?

Selin;

Selam,

Görüşebilir miyiz?

Selim;

Ne zaman ?

Selin;

Bugün saat 5e ? Zaten 1 kafe var.

Selim;

Tamam, görüşürüz.

Diğer mesajıma bakmak istemiştim, ama Nazlının ismini gördüğümde, açmak doğru bi fikir mi diye düşünmüştüm.

Nazlı'yı ne kadar sevsemde, ondan uzak durmam lazımdı. Bu ikimiz içinde en iyisiydi. Kaç gündür düşünüyordum, bu konu hakkında.

Nazlının mesajını açmadan, kapatıp üstümü giyinmiştim.

Odamdan çıkıp, abimin yanına gittim.

S: Acıktın mı ?

Abim 'hayır' anlamında kafasını salladı.

S: Peki.

Kanepeye oturup, önüme baktım.

Aklıma 2 hafta önceki halim gelmişti. Abim için nasıl ağlamıştım, nasıl korkmuştum onu kaybedecem diye.

Nazlı bana destek olmuştu, yardım etmişti, teselli etmişti ve en önemlisi onun omuzunda rahatça ağlayabildim.

F: Pşşt.

Abime baktım.

S: Hı?

F: Ne o ? Ne düşünüyorsun.