Ey can... gel birlikte yürüyelim bu yolu. Bak insanlar yarım kaldı, yarım bıraktılar dünya yurdunu. Kitaplar yarım kaldı, hayatlar yarım, hevesler yarım yapacak ne çok şey vardı oysa yarım kaldı olabildiğine yarım kaldı yalan sevmeler yalnız kaldı duvarda resimler. Gitmek istemedi hiçbiri, düşünmek istemedi gerçekleri ta ki ölüm onları kuşatana dek!
Neye bağlanıyorsun söyle ne var kendini sana tabu kılan? Bu yarımlıklar neden ey can... bu acılar, kederler, bitip tükenmeyen arzular neden? Üzme hiç kimseyi kırma bir kalbi kırma sonsuzu kuşatan yüreği...Ne var söyle dünya yurdunda seni kendine bağlayan, ne var geceni gündüzünü dünyalık kılan oysa sen yolcusun sonsuz hayata... sen ölümü biliyorken ey can, ölümsüzmüş gibi nasıl davranabiliyorsun. Görmüyor musun insanları her biri bir dertle uğraşıyor her birinin farklı tasası derdin Allah olmayacaksa eğer derdin dağlar olur derdin acı olur, ızdırap olur.
Ey can... Binalar mı seni cezbeden, yalan hülyalar mı, bitmez arzular mı... söyle bana şu dünyadan birşey götüren var mı?
Gitmeli bu benlikten sonsuzun sahibine...
