Yolcusun bu hayatta yolculuk sonsuz hayata... Doğumla başlayan ve ölümle biten bir yolculuk bu... ilk başlarda sonsuzmuş gibi gelen dünya hayatı geç de olsa farkına varılır ki aslında göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir zaman dilimi. Her nefis elindekini yaşama ve kaybetmeme gayretinde yaş ilerledikçe dünyaya daha fazla yöneliş mal biriktirme hevesi daha fazla yaşama arzusu... İnsanız işte küçük şeyler daha fazla mutlu ediyor olmalı ki sonsuz hayatı bırakıp sahtelikler dünyasına sahip çıkıyoruz. Nefis bir türlü kabullenmek istemiyor sonsuz hayatı ve şeytanda görünen o ki cehennemde kendisiyle azap çekecek gönüllüler arıyor. Allah ın rahmeti göz önüne alındığında aslında insanın cehenneme gidebilmesi bir mucize gerektiriyor. ama insan oğlu her zaman ki gibi zor olanı seviyor ve cehennemlik insanların yapması gerekeni yapmakta ölçü tanımıyor. Müslüman istikamet sahibi olmalı ve istikamet yalnızca ve yalnızca Allah ın rızası olmalı. onun rızasının dışında ne varsa gölge olduğu unutulmamalı. gölgelere kanıpta güneşi görmemek ahmaklıktan öte bir şey değildir. Bizlere dünya hayatında bile sonsuz nimetler veren Allah a şükredip ibadet etmek varken neden gönlümüz yaratılanlara takılıp kalır? neden kaybet üzere bir düşün peşinden ısrarla yol alır. Oysa ALLAH a götürmeyen her yol batındır. Allaha götürmeyen her heves ateştir ve ALLAH celle celalühü günah işlese bile pişman olup kendisine tövbe eden günahında ısrarcı olmayan ve acizliğini kendisine sunan ve kendisinden yardım isteyen kullarını sever. oysa Kuran ve sünnet yolu varken neden batıl olanda ısrar ederiz... Ne olursa olsun hak bir istikamet üzere olmalı ve yüceler yücesi olan Allah tan bir an dahi gafil olmamalıyız...
