Yakın olmak daha ilk gördüğü andan itibaren beklenmedik yaşantılar yaşamak oysa ne zordu buraya kadar gelmek ne zordu içinden geçenlere sırt dönüp bu tekkeye varmak işte karşısında duruyordu kaygılarının durağı yaklaştıkça daha çok artıyordu heyecanı.
Evladım adın nedir diye sordu Seyyid Burhaneddin Hz
Celaleddin Muhammed efendim
Celaleddin hoşgeldin evladım sefalar getirdin.
-hosbulduk efendim
Celaleddin bu zatın her cümlesinde yeni bir hayata dalar gibiydi. Hayat ki sonsuzluğu kuşatan ve bir hayat ebedül ebed olan. Ogün doyumsuz bir gündü sessizce ayrıldı huzurundan mürşidinin kararını vermişti bundan böyle bu yoldan yürütecekti tüm gölgelere inat güneş yükselecekti. İçindeki boşluk yerini huzura bırakmıştı.
Hayata farklı bakıyordu artık insanlara farklı bakıyordu.
Yeni bir başlangıç yapmanın zamanı gelmişti bu kez vazgeçmek istiyordu tüm isteklerinden
Vazgeçmek istiyordu dünyanın vazgeçilmezlerinden. Hayat eksikti islamsiz, hayat eksikti Kuransiz. Bir murside bende olanda bosluklar doluyor, yaralar kapaniyordu.
Sufilerin her birinde farkli guzellikler buluyordu. İnsanlari olduklari gibi kabul ediyorlardi. Hatalarinin pesinde dolasmiyor acigini aramiyorlardi. Bu kapida daha ögreneceği cok şeyi oldugunu dusunuyordu. Ahiret yolculugunda yalniz yurumek olmazdi. Bir mürsidi kâmilin yoluna girmenin mutlulugu ile yeni bir hayata basliyordu.
