Yolcuğu güneşe olanın her daim aydınlık olur yolu! Her karanlık ardından aydınlığı, her çaresizlik içinde umudu barındırır. Büyeyen boşluğun içinde çırpınıp durmaktı tek yapabildiği. Kendinden kaçıp yine kendine varmak.
Gül bahçesi gül kokarken kalbini sararan dikenliklerin nedenini bilmiyordu. Güneşi arıyordu, karanlıkları örten, güneşi arıyordu umudu yeşerten!
artık daha sık inzivaya çekiliyordu. İplikçi medresesine gelenlerle hasbihal ederken bir miktar da olsa yüklerinden kurtuluyor fakat kendiyle başbaşa kaldıkça yine aynı boşluğu yaşıyordu.
asrı saadeti düşünmüştü Alemlere rahmet olarak gönderilen kutlu peygamberi ve onun güzide ashabını ... Hani yemek bulamayınca efendiler efendisine koşuyorlardı. canları yandığında veyahut bir sıkıntıya düştüklerinde. efendiler efendisinin gül cemalini görünce açlığıda unutuyorlardı yokluğuda. içlerinde ki tüm sıkıntılar bitiyor ve huzura kanıyorlardı. onca sıkıntı onca eziyet görmelerine rağmen tek bir davaları vardı oda Allahın rızası...
sahi tüm kainatı ve içindekileri bir araya getirseler onun rızasından daha değerli olabilir miydi? ufacık bir sıkıntıya katlanamazken sahabenin yaşadığı zorlukları düşündükçe hamd ediyordu rabbine
artık yeni bir sayfa daha açma vakti geldi diye düşündü bırakıp tüm olumsuzlukları ardimsira sadece ezelin ve ebedin sahibine yönelmek...
artık talebeleriyle daha fazla ilgilenecek ve kendine zaman ayırmak yerine insanların dertleriyle dertlenecekti
doğruldu yerinden ve talebeleriyle birlikte bir yaşlıyı ziyaret ettiler. Yılların tüm yorgunluğunu yüzünde taşıyan bu adam o kadar mutlu olmuştu ki kendilerine defalarca hayır dua etmiş ve dualarla oradan ayrılmışlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞEMSİN GİDİŞİ #wattys2019
Narrativa generaleŞems artık burda durulmaz der dostuna...
