A room for improvement

Kabanata 5

Ilang beses niyang inulit-ulit iyon sa akin. Nagtatalik kami ni kuya na labag sa akin kalooban.
Nahihirapan na ako sa sitwasyon ito.

Kaya kailangan kong makapag tapos at hahanap ako ng trabaho. Kapag naka-ipon na ako, aalis ako dito na kasama si Charlotte.

Natatakot ako na baka, sa susunod ay si Charlotte naman ang pagsamantalahan niya.
Demonyo siya, wala siyang puso.

"Ako lang ang gagawa sa'yo ng ganito, naiintindihan mo?" Sabi ni kuya sa akin habang hinahalik-halikan ako sa pisngi.

Hindi ko na napigilan ang aking luha na bumagsak. Hindi ko na rin napigilan ang maglabas ng mahihinang hikbi mula sa aking bibig.

---

Kinabukasan, pagkatapos ng aming agahan ininom ko iyong binigay sa akin ni Mr. Garcia.

"Ano 'yan?" Tanong ni kuya sa akin.

Naka pang-alis ito. At sa aking palagay ay naghahanda na siya doon sa a-applyan niya.

"Ah, wala vitamins. Feeling ko kasi nanghihina ako nitong nakaraang araw." Sabi ko at kaagad na binulsa 'yung maliit na bote.

"Bakit? Kulang pa ba 'yung vitamins na binibigay ko sa'yo?" Naka ngisi nitong saad.

"Kuya naman."

"Biro lang, sige na. Mauna na ako, may pagkain na doon sa ref. Initin mo nalang kapag kakain na kayo." Habilin niya.

Tinanguan ko nalamang siya. Buong maghapon ay tinuruan kong magbasa itong si Charlotte upang hindi ito mahirapan kapag papasok na siya sa eskwelahan. Nakakabilib naman ito dahil sa edad niyang apat na taon e mabilis na itong magbasa kumpara sa ibang bata.

Nang dumating na ang oras para pumunta sa bahay ni Mr. Garcia, binilin ko kay Charlotte na hintayin si tiya Alonza at iniwan ko na rin kay Charlotte ang pera na ipambabayad namin.

Pagdating ko sa bahay ni Mr. Garcia, as usual halos hubo't hubad ko nanaman itong nadatnan.

Habang ginagawa namin ang bagay na makapanginig laman, naiisip ko lahat ng kawalang hiyaang ginawa sa akin ng kuya.

Napapikit ako ng mariin at nadala ako sa aking emosyon. Tinulak ko si Mr. Garcia at mabilis na pinulot ang aking mga damit.

"What the fucking fuck!" Mura nito.

Napahinto ako sa pagbukas ng pintuan nang marealize ko na bakit ko ginawa iyon? Naalala ko na nakasalalay rito ang aking grado.

"S-sorry po. Gulong-gulo lang po 'yung isip ko ngayon." Nanginginig pa ang aking kamay habang sinasabi iyon.

"What's happening to you?" Tanong niya.

"W-wala p-po..." maluha luha kong sagot.
"P-pwede na po ba akong umuwi?"

Tumango lamang siya bilang sagot. Pati yata tuhod ko'y nanginginig kaya hindi ako gaanong makalakad ng maayos.

Pagdating ko sa bahay, nadatnan ko si kuya na naka upo sa sala.

"Saan ka nanaman nanggaling?" Sa tono ng boses nito, tila ba kailangan ay matakot ako.

"K-kina Jenny lang." Sagot ko.

"Sinungaling!" Sigaw niya saka niya ako sinampal.
"Nakasalubong ko si Jenny kanina! Ni hindi nga niya alam kung nasaan ka!"

"Ate!" Si Charlotte na lumapit pa sa akin dahil napa upo ako sa sahig.
"Ang sama sama mo kuya!"

"Umalis ka sa harap ko, Charlotte. Kundi ikaw ang makakatikim!"

Hinila ko si Charlotte at ipinwesto sa likod ko. "Huwag na huwag mong sasaktan si Charlotte!" Sigaw ko.

Hinatak niya ako papasok sa kaniyang kwarto. Sinakmal niya ang aking pisngi.

"Ate! Huwag mong aawayin si ate, kuya!" Maging si Charlotte ay umiiyak na.

"May kinikita ka bang iba?!" Sigaw niya.

Umiling ako at kasabay no'n ay ang pagbagsak ng aking luha mula sa aking mga mata.

"Pwes sagutin mo ako, kung saan ka galing!"

"N-naghahanap lang ako ng trabaho. G-gusto ko lang talagang makatulong sa g-gastusin." Halos mabulol na ako sa pagsagot sa kaniya.

Unti-unting kumalma si kuya, saka niya ako niyakap.

"Hindi ko sinadsadya iyon, nabigla lang ako. Alam mo naman ayokong nagsisinungaling ka sa akin diba?" Sabi nito at hinahaplos ang aking buhok.

"B-bitawan mo ako." Sabi ko between my sobs.

"Sorry, sorry. Hindi ko sinasadya. Hinding hindi na kita sasaktan, alam mo namang mahal kita e. Natatakot lang naman ako na baka makahanap ka ng ibang lalaki dyan, tas iwan mo ako." Sabi nito at hinihigpitan ang yakap niya sa akin.

"Hindi, hindi 'yan tama. Kapatid mo ako, hayaan mo akong maging malaya dahil hindi mo ako pag-aari!"

"Akin ka lang, Christine. Saakin ka."

Umiiling ako habang inuulit-ulit niya ang nga katagang "Saakin ka.".

"Kuya! Huwag mong sasaktan si ate!"

Agaran akong tumayo saka lumabas ng kwartong iyon at niyakap si Charlotte.

"Ssh, tahan na, tahan na. Hindi ako sinaktan ni kuya. Tahan na." Sabi ko at hinaplos ang kaniyang likod habang yakap ko ito.