A room for improvement

Kabanata 51

Tulad ng nakasanayan, tahimik lamang si Christine, samantalang si Charlotte e manghang mangha sa nakikita.

I have to grab this opportunity. It looks corny but at least romantic.

"Christine..." Tawag ko.

Kaagad naman niya akong pinagtuonan ng pansin, kaya ngiti ang una kong ibinato sa kaniya.

"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa." then I held her hand.
"Gusto sana kitang alukin ng ka...--"

"Nasusuka po ako." sabat ni Charlotte habang haplos haplos niya ang kaniyang tiyan.

Napapikit ako ng mariin nang bitawan ni Christine ang aking kamay.
Maagap niyang nilapitan si Charlotte at kinandong.
Naudlot man ang aking sasabihin, it's fine. I still have a couple of hours left para sa proposal ko sa kaniya.

Yes, I'm going to ask her a wedding which I am not sure kung tatanggapin ba niya.
Knowing Christine, napakarami pa niyang what if's sa isip.
And she's over thinking always.

Sure na ako sa desisyon kong ito, because I know that she's the one for me.
I want to protect Christine from his abusive brother.
I want to be with her side.

At wala na akong pakealam kung mawalan ako ng reputasyon nang dahil sa pagpatol ko sa isang estudyante. I don't care anymore.

Christine is the only one whom I cared a lot.

"Hindi pa ba tayo pwedeng bumaba, baka kasi magakalat siya dito." Aniya na kalong kalong parin si Charlotte.

Tumayo ako at tinabihan ko sila.
"Charlotte," panimula ko.
"Ganito ang gawin mo ha? Yakap ka kay ate, pikit ka, tapos isip ka ng mga magagandang bagay na nangyari sa'yo." payo ko at sinimulan kong haplusin ang kaniyang buhok upang kumalma ito.

"Nahihilo parin po ako." sabi niya habang nakayakap sa kaniyang ate.

Ilang sandali lamang ay nakatulog siya sa kanlungan ng kaniyang ate.

"Mukhang napagod si Lotlot." sabi ko habang pababa kami sa ferris wheel.

"Mukha nga, wala kasi siyang tigil sa pagtakbo." sagot naman niya.

"Uwi na tayo. Akin na si Charlotte, alam kong nangangalay ka na."

Hindi naman umangal si Christine at hinayaan ako na buhatin si Lotlot.
At maging sa byahe e nakatulog rin si Christine.

Napangiti ako nang pagmasdan ko ang dalawa na tulog.
Hindi mo maipagkakailang magkapatid sila dahil magkamukhang magkamukha ang dalawa. Kaya kahit na nasa harapan na kami ng kanilang bahay e hinayaan ko munang maituloy nila ang kanilang tulog.

Wala pang sampung segundo e nalingat na si Christine at kaagad na pinagmasdan ang paligid.

"Kanina pa ba tayo nandito?" Tanong niya sa akin habang kinukusot ang kaniyang mga mata.

"Hindi naman." sagot ko habang titig na titig sa mga mapupungay nitong mga mata.
Marahil dahil sa pagtulog niya kaya lalong pumungay ang mga ito.

"Charlotte... Charlotte..." tinatapik tapik nito ang kaniyang pisngi.

"Hayaan mo na, bubuhatin ko nalang siya papasok ng bahay ninyo." Suhestiyon ko at kaagad ng lumabas ng kotse nang mapagbuksan ko na rin ito ng pintuan.

Paglabas ni Christine ay kaagad kong hinawakan ang kaniyang kamay. Mamaya ka na Charlotte ha, I can't wait any longer.
Ilang segundo ko na itong hawak kaya naramdaman ko na hindi na siya komportable.

"May itatanong sana ako sa'yo, dapat kanina pa ang kaso... Hmm, pwede ba?"

Agaran naman siyang tumango.