Sa Bahay ni Kuya

forty seven

Complicated

Maui's POV

"Ang ganders kahit tulog oh." I woke up when I heard a familiar voice close to me. I slowly opened my eyes and I was surprised noong makita kong malapit ang mukha niya sa mukha ko. "Wopz sorry! Did I wake you up? Okay lang yan ang tagal mo naman kasi mag-power nap." Dagdag niya pa.

Hindi ako nakasagot agad sa kanya dahil nakaramdam ako ng pagkirot ng ulo ko. Damn this headache!

"W-Where am I?" I asked him while my eyes closed.

"Nandito ka lang naman sa hacienda ko! Bumangon ka na dyan chiminini at magluto na ng almusal dahil ako'y krang-krang na!"

(Translation: Chiminini = yaya , Krang-krang = Gutom )

"What?"

"Charot lang nasa bodega ka lang talaga chos ko lang 'yung hacienda." Ano?! Pinatulog niya ako sa bodega?! "Uuuy joke lang ulit nasa kwarto kita nakakahiya naman sa'yo eh." At nakahinga na din ako ng maluwag. Pero bakit ba dito ako nakatulog? Argghh! Nakakahiya!

Sinubukan kong tumayo pero hindi ko magawa dahil sobrang sakit talaga ng ulo ko. Ghaaad! How much did I drink last night?

"Kahit huwag ka na munang bumangon. Parating na din naman ang pinsan mo." Napadilat ako ng mata noong marinig ko ang sinabi niya.

"What did you say?" I asked at nakita ko naman siyang napakamot.

"Sorry pero vibrate kasi nang vibrate 'yung phonechi mo tapos sinagot ko. Pinsan mo pala at sabi niya susunduin ka na lang daw niya ngayo--" Hindi niya natapos ang sasabihin niya dahil biglang bumukas ang pinto ng kwarto.

"Where's my stupid cousin?" Tanong niya at napatingin sa akin. Ganiyan na lang ba talaga ang tabas ng dila niya pagdating sa akin?

"Oh ayan na pala siya."

"Why did you even bother to go here? Uuwi naman ako." Walang gana kong sabi but he just gave me a look of disbelief.

"When do you intend to? Next month? Next year? Next decade?" He overreacted. I just glared at him. Kahit na masakit ang ulo pinilit ko pa ring tumayo sa kama ni Jin na ngayon ay nakatakip ang ilong habang palipat-lipat ang tingin sa'min ni Dylan.

"Kalerki 'tong mga churchill na 'to sumasakit ang ilong ko sa inyo! Spokening dollars!" Gigil na bulong niya na narinig narinig lang din namin. Hindi ko alam kung matatawa ako sa kaniya o ano.

"Thanks for taking care of my cousin and I'm sorry for her stupidity. I promise that this will not happen again. I will bring her home." Dylan said and pulled me in the arm. Bago pa kami makalabas tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa'kin at humarap kay Jin na sumunod lang sa'min.

"Thank you talaga Jin, I owe you a lot! How can I pay you for this?" Hinawakan ko pa ang kamay niya at tumingin sa mga mata niya sa sobrang pasasalamat. Nagtaka ako dahil hindi man lang niya ako sinagot at nakatulala lang siya sa kamay namin. Wait--is he blushing? "What's wrong?"