ACCIDENTALLY KIDNAPPED TO BE YOURS (C.O.M.P.L.E.T.E.D)

CHAPTER 14

JIN AE POV

"Ahray! Masakit! Hey! bingi ka ba? I said be gen---Arghh"Napadaing na lang ako sa sakit ng pabalibag niya akong binitawan.Sinamaan ko agad siya ng tingin.

THUMP THUMP THUMP...

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko kung ngayon. Para na talaga akong nakakakita ng totoong demonyo. Pakiramdam ko ay bigla akong nanlamig ag nakaramdam ng takot. No, Bakit naman ako matatakot sa kanya?

"Ilang beses ko bang dapat ulit ulitin na huwag kang tatakas. Kung gusto mong makaalis dito just give my needs and i will give your freedom"

"Parang gusto ko na lang mamatay kaysa gawin ang gusto mo" Nanghihinang bulong ko at mas lalo pang nanghina ang buong katawan ko ng may kunin siyang kadeda. Ngayon ko lang din napansin na nasa bodega kaming dalawa.

"Anong g-gagawin mo?"Nauutal na tanong ko ng makitang hawak na niya iyon habang palapit sakin..

"Nakinig ka ba?"

"No, don't go near me!"Nanginginig na ang boses ko habang nakatitig sa walang emosyon niyang mga mata.

"Palagi kong sinasabi sayo pero anong ginawa mo?"

"I said don't go near me! Asshole." Nanghihinang sigaw ko habang nangingilid ang luha ko.Naramdaman ko na lang ang pamamanhid ng buong katawan ko.

"A-ahray"Napadaing na lamang ako sa sakit ng ipululot niya ang kadena sa kamay ko. Wala siyang puso!

"Bakit ka ba ganiyan"Naiiyak na sabi ko. Oo matapang ako pero ang makita kong wala na namang emosyon ang mga mata niya ay agad  na nawala ang lakas ko.Natatakot ako.

"Huwag kang mag alala. Kung sinunod mo sana ako ay hindi mo mararansan ang ganito" Walang emosyong sabi niya. Pinahid ko na lamang ang luha ko.

"Sino bang may gustong sundin ang gusto mo? Fuck you.....kinidnap mo ko....So what do you expect?na susundin ki---

*PAK*

Agad akong napahawak sa pisngi ko ng malakas niya akong sampalin don.

"No one have the privelege to shout at me. No one nor you"

"Ahray!" Agad akong napadaing ng hablutin niya ang braso ko.Naramdaman ko rin na nilagyan niya ng kadena ang mga paa ko.Mistula akong bilanggo sa madilim na kwartong ito.

"Tama na please"Napaiyak na lang ako ng maramdaman kong hinahalikan niya ako.

"S-stop p-please"Pinilit ko siyang itulak palayo pero hindi masyado akong mahina. Nakagat ko na lang ang ibabang labi ko ng marahas niyang halikan ang leeg ko pababa sa dibdib ko. Tuluyan na akong napaluha dahil sa sakit.

"Tama na please...tumigil ka na"Muling pakiusap ko sa kanya. Hindi ko na kaya ang ginagawa niya. Pakiramdam ko ay binababoy niya ako. Wala siyang puso! Hindi ako dapat nagtitiwala sa kagaya niyang demonyo. Mariin kong naipikit ang mga mata ko ng magsimula ng maglikot ang kamay niya at humaplos sa kung saan saang parte ng katawan ko.

"Tama na"Nanghihinang sabi ko.Hindi na rin ako makahinga dahil sa kakaiyak ko.Naramdaman ko namang napatigil siya kaya naman unti unti kong iminulat ang aking mga mata. Doon ko nakita na nagkaroon ng emosyon ang mga mata niya pero agad ding nawala.Nag-iwas na lamang siya ng tingin bago tumayo at lumayo sakin.

"Tsk"Nakita kong nagsimula na siyang maglakad kaya naman naalarma ako. Huwag niyang sabihin na iiwan niya akong mag-isa dito?

"S-san ka pupunta?" Gumaragal ang boses ko. Ang sakit pa rin ng sampal niya hanggang ngayon. Napahinto naman siya at hindi man lang ako nilingon.

"Papasok na ako satra trabaho"

"I-iwan mo ko dito?"Nauutal na tanong ko nang magsimula na ulit siyang humakbang palapit sa pinto.Wala ba siyang balak na sagutin ang tanong ko?Hindi naman mahirap sagutin ang tanong ko.

"Dito ka muna hangga't hindi ka natuto at hangga't hindi ka pa handang sumunod sa mga patakaran ko" Walang emosyong sabi niya kaya inis na pinahid ko ang luha ko.Ano ba ang hindi niya maintindihan kung bakit hindi ako handang sumunod sa patakaran niya. I need to give his needs just to get my freedom will.

"H-hindi naman kase ganun  kadali ang hinihingi mong kapalit" Nanunumbat na sabi ko. Napakahayop niya! Wala siyang puso!Wala siyang awa! Demonyo siya!

Natigilan naman ako at biglang nanlamig ng maramdaman kong may humalik sa aking noo.

"Ikaw ang may hawak kung hanggang kailan ka mananatili sa bodegang ito" Bulong niya sa tenga ko. Agad naman akong nilukob ng kaba. Hindi ko namalayan na nakaalis na pala siya.Agad na nangilid ang luha ko.

"Argghh!"Tinangka kong tanggalin ang kadena sa kamay ko ngunit masyadong mahigpit ang pagkakalagay non. Mapait akong napangiti habang may tumutulong luha mula sa mata ko.

Sinigurado talaga niyang hindi ako makakatakas.

"Ano nang gagawin ko? Ayoko dito" Pakiramdam ko mag isa na lang ako. Ayokong isipin na wala ng darating para kunin ako sa impyernong ito. Napapikit na lamang ako ng makaramdam ako ng pagkahilo at paghapdi ng mata ko.

AGAD akong nagmulat ng mata ng may tumapik sakin. Agad kong nakita si demon na nakatayo sa harap ko habang may pagkain sa tapat ko.

"A-anong ginagawa mo dito?" Mahinang tanong ko habang nakatingin sa mga mata niyang wala man lang kahit anong emosyon ang tumatanglaw.

"Kumain kana" Napatingin naman ako sa pagkaing nasa harap ko at agad akong nakaramdam ng gutom.

"P-paano ako kakain?" Nahihiyang tanong ko. Nakakadena ang kamay ko sa likod. Alangan namang dilaan ko ang pagkain edi nagmukha pa akong aso at kawawa.Saglit naman siyang napatingin sa mga kamay ko na naka-kadena.Nagulat pa ako ng maupo siya sa tapat ko at kinuha ang kutsara.

"A-anong gagawin mo?"Takang tanong ko.Hindi naman siya sumagot at naglagay lang ng katamtamang dami ng kanin at ulam sa kutsara. Huwag niyang sabihing susubuan niya ako?

"Here"Nagulat pa ako ng itapat niya sa bibig ko ang kutsara na may lamang pagkain. Sinubo ko na lang iyon kaysa naman sa dilaan ko.

"Kaya ko naman. Kalagan mo l----"

"No! wala akong tiwala sayo. Ano bang tingin mo sa ginagawa ko ngayon?"Napairap na lang ako..

"Eh kung kala---"

"Stop! Don't talk kung ayaw mong dilaan na lang lahat ng pagkain na nasa harap mo"Napabuntong hininga na lang ako. Ano bang magagawa ko?Nakagapos ako eh.

Sinimulan na niya akong subuan. Tanggap lang ako ng tanggap hanggang sa maubos ko ang pagkain na siya lang ang may hawak ng kutsara. Nakatingin lang ako sa kanya habang nililigpit niya ang pinagkainan ko.

"Don't stare at me korean girl"Napataas naman ako ng kilay

"Demonyo na nga assuming pa"

"Stop murmuring I can hear you tsk" Napanguso na lang ako.

"Hindi mo ba talaga ako kakalagan? Ang sakit na ng kamay ko"Reklamo ko dahil kumikirot na talaga iyon. Nagulat naman ako ng punitin niya ang laylayan ng damit niya.

"Bakit mo pinunit ang damit mo?"Hindi naman siya sumagot. Namalayan ko na lang na kinakalagan na niya ako. Binalot niya sa palapulsuan ko ang pinunit niyang tela sa laylayan ng damit niya. Nagkaroon na pala ng bakat na pula sa may palapulsuan ko kaya mahapdi. Pagkatapos niyamg ilagay iyon ay ibinalik na ulit niya ang kadena.

Nakatingin lang ako sa kanya habang ginagawa niya iyo .

"Wala ka ng dahilan para magreklamo. Hindi ka masasaktan at the same time wala kang takas"Seryosong sabi niya kaya napanganga na lang ako. Napapikit na lang ako sa sobrang inis.

Wala nga talaga siyang balak na pakawalan. Hindi niya ako papakawalan unless maibigay ko ang gusto niya. Ang kagustuhan niyang mabigyan ko siya ng anak.

Sana ganun na lang kadaling ibigay ang gusto mo nang makaalis na rin ako sa impyernong ito.