ACCIDENTALLY KIDNAPPED TO BE YOURS (C.O.M.P.L.E.T.E.D)

CHAPTER 29

JIN AE POV.

Walang tigil sa pagbuhos ang luha ko.Pakiramdam ko pa ay parang hindi sila nauubos.Marahan ko lang pinahid ang mga luhang dumaloy sa pisngi ko. Sanhi ng sakit dulot ng mga alaalang nalimot ko.

Kanina pa ako umiiyak dito.Nakagat ko ang ibabang labi ko habang hawak pa rin ang litrato naming tatlo. Bakit napaka-Selfish ko sa kanila? Naiiyak na lang ako sa tuwing maiisip ko ang dahilan kung bakit ako nandito.

Ako ang dahilan ng paghihirap niya.

Now, its clear to me why he is always hurting me. The reason why he always feel anger when he see me.

Galit siya sakin. Kahit sinong tao ang nakakaramdam ng galit na katulad ng sa kanya ay magkakaganyan. Masuyo kong hinaplos ang impis kong tiyan.

"Baby? I'm really sorry for being selfish to you. I'm sorry if  I am not good for you.promise baby, Hindi ko na kita papabayaan...I love you baby"

Mapait akong napangiti habang pinapakiramdam ko ang nakaimpis kong tiyan.No, Hindi ako papayagan na tanggalan niya ako ng karapatang sa magiging anak ko.

How dare him to do that. Hindi naman siya ang magdadala sa anak ko sa siyam na buwan. Kusang napadako ang paningin ko sa mga bubog na nasa lapag mula sa frame na nabasag ko kanina lang.

Huminga muna ako ng malalim bago kinuha iyon. Paano kaya kung itarak ko na ito sa palapulsuan ko?Mararanasan ko pa kaya ang lumuha ng dahil sa kanya? Mararanasan ko pa bang pagmalupitan ng isang demonyong tulad niya?

Nanghihinang inilapag ko ang bubog na hawak ko at kusang napahagulhol.

Hindi ko kayang gawin yon.

Kahit siguro ilang beses pa niya akong saktan, kahit ilang beses pa akong umiyak. Hinding hindi ko magagawang iwanan siya.

Marahas kong pinahid ang luhang kumawala sa mata ko.

"Bakit ba ang unfair mo? Mahal kita, pero bakit ganito? Bakit nasasaktan ako? Bakit nagagawa mo kong saktan ng ganito? can't you see?Nahihirapan na ako. please..sana naman-"

"Sana naman matapos na ang paghihirap kong ito. Mamahalin pa rin kita kahit kapalit nun ay masaktan ng paulit ulit dahil sa nagmahal ako ng demonyo. Mamahalin kita dahil mahal kita."

DARK POV.

Magagaan na hakbang ang ginawa ko  patungo sa silid ni korean girl. Titingnan ko lang kung ayos na ba ang lagay niya. I felt guilty when I was left her hanging there. I been hurt her for so many times. I also killed her for so much pain.

Fuck!I'm asshole.

Dahan dahan lang ako habang palapit sa kwarto ni Jin nang kusa akong mapahinto sa familiar na boses na narinig. If i'm not mistaken, boses yon ni korean girl.

Bakit siya umiiyak?

Agad akong naglakad para makarating sa kwarto niya and then suddenly my world stop when I heard her voice. Parang may kumirot sa puso ko ng marinig ko ang mga hinanakit niya.

Those words hits me.Bullshit!

"Bakit ba ang unfair mo? Mahal kita,pero bakit ganito?Bakit nasasaktan ako?Bakit nagagawa mo kong saktan ng ganito?can't you see?Nahihirapan na ako. please..sana naman-"

Napahawak ako sa bandang dibdib ko ng maramdaman ko ang paninikip non.Para akong kinakapos ng hangin at nahihirapan akong huminga.

"Sana naman matapos na ang paghihirap ko. Mamahalin pa rin kita kahit kapalit nun ay masaktan ng paulit ulit dahil sa nagmahal ako ng demonyo. Mamahalin kita dahil mahal kita."