powerful alpha female

hoofdstuk 5

Er is een vampier in dit bos. Maar die ruiken dat dit mijn territorium is. Ik schatte dat er 5 zijn die een hert aan het leeg zuigen zijn. Beter een hert dan een mens.

Toen ik hun begon te besluipen zag ik dat het maar 4 waren. Wow beginnen mijn zintuigen me nu al in de steek te laten. Ik keek nog even rond of als er toch geen 5 de is. Maar ik rook er echt 5. Mischien had ik het gewoon mis.
Ik keek nog eens naar rechts en zag ineens 2 bloodrode irissen. Fuck, ik sprong uit mijn verstopplaats en klaar om te vechten.

Eerst nog even mijn roedel mindlinken - Blake er...-
Ik kon het niet afmaken door een vuist die in aanraking kwam met mijn snuit. Oke nu gaan ze eraan. Ik ging achter hem aan en beet in zijn enkel zodat hij even niet kon stappen. Toen ik in zijn nek wouw bijten duwde iemand me van hem af. Ik haalde naar hem uit en brak zijn ribben hij schreeuwde het uit. Ik pak de volgende bloedzuiger en rukte zijn hoofd eraf, de rest siste naar mij en kwamen gelijk op mij af. Ik was klaar om aan te vallen maar ik voelde plots die buikpijn terug komen.  "Niet nu" moppelde ik tegen mijzelf.

Ik rende op de dichtbijzijnde en brak zijn arm. Maar hij pakte me met zijn goede arm rond mijn nekvel en wou me tegen een boom gooien.  In de lucht draaide ik mij om zodat ik met mijn achterpoten een zet kan geven tegen de boom. Ik rende terug op hem af en gooide hem tegen een boom. Ineens pakte een ander bloedzuiger me bij mijn poot en brak hem. Ik piepte van de pijn, mijn bot stak eruit. Stappend mankte ik naar achter.
Ene heb ik vermoorde en ene uitgeschakeld nu nog 3 te gaan.
Maar met deze gebroken poot zou ik nooit winnen.

Ik veranderde me terug in een mens want in wolf vorm kan ik zels nog eens niet stappen zonder om te vallen. Het boeit me niet dat ik bloot voor die teken sta. Ze stonden met open mond me aant te staren.  "Pas op, sevvens vang je vliegen" zei ik met een knipoog. De voorste was zo afgeleidt dat ik zijn nek brak, als je een vampier zijn nek breekt dan is hij knocked out voor een uur. Oke nog twee te gaan. Eentje stond nog altijd me aan te gapen maar die ander kwam in actie en rende met vampier snelheid op me af. Shit die zag ik niet aan komen en werd omvergegooid tegen een boom.

Even zag ik zwart in mijn ooghoeken.  Nu kwam hij weer op mij af, dit keer zag ik het wel en pakte net zijn hoofd en brak zijn nek.  Mijn arm was bijna genezen. Gelukkig nog maar een te gaan.  Hij kwam op me af en duwde me op de grond met hem boven me.  Ik hief mijn knie zodat die in aanraking kwam met zij edele deel. 

Nu had ik tijd om te mindlinken
-Blake, bos, vampier, nu!!!-
Ohh nee, hij keek me kwaad aan ik zag hem iets houden, een zilveren staaf. Ohh ja btw zilver doet me niks. Maar bij gewone weerwolven is dit een van de gevaarlijkste stoffen.

Ik deed alsof ik bang was voor de staaf. Hij heeft nu wel een wapen om me te verwonden.
Net wanneer ik wou aanvallen kreeg ik die helse buikpijn elke keer deedt die veel meer pijn ik viel op de grond van de pijn
- zus ik voel je pijn we komen, we zijn er bijna hou vol-

Grijnzend keek hij me aan.  Nu ruik ik meer vampiers aankomen. Yup, ik ga dood door een verotte buikpijn. Ik lag nog altijd huilend op de grond met mijn armen rond mijn buik. Je moet overleven Luna. En als je word gedood, doe je dat met een gevecht. Met die woorden verander ik me terug in een wolf.

De buikpijn negerend sprong ik op de eerste bloedzuiger die bij mij stond en beet zijn kop eraf. Oke de volgende, ik hoorde 5 km verderop mijn broers en een paar roedelleden vanaf de andere kant van waar hun villa is. Ik was afgeleidt door mijn gedachten en een bloedzuiger greep mijn nekvel en gooide me tegen een boom aan. De boom splitte in tweeën. Ik heb zoiezo een paar ribben gebroken.

Nu kan ik de buikpijn niet meer negeren en ik zag allemaal zwarte puntjes. Ik werd opgepakt door iemand maar verbeelde ik me het of zag ik bezorgdheid op zijn gezicht. Dat was het laatste voordat ik duisternis omarmde.