Ik rende zo snel als ik kon uit de cel en sloot hem achter mij dicht. "Ey, laat mij er ook uit. Dat was maar een grapje. Ik wou gewoon weten hoe sterk jij bent." Is hij fucking serieus. Ik moet hem straks nog ondervragen maar eerst uit deze natte kleren en een lekker warme douche.
De sleutel nam ik mee voor de zekerheid en ik ging naar terug naar het kasteel. Wanneer ik binnen was zag ik een boel mensen met zwaarden en andere waren een kracht op iets aan het uitoefenen. Ik ging dichterbij om te kijken wat ze aan het doen zijn en toen zag ik het.
Die koepel doe ik had gemaakt proberen ze te breken. Jens en Felix zitten er nog in. Snel haalde ik de koepel rond hun weg en liep naar hun toe. Ik keek naar Felix en zag aan zijn blik dat hij niet echt blij is.
Jens was helemaal blij dat hij eruit was want hij veranderde in zijn wolfvorm en rende uit het kasteel. Die had er zeker genoeg van want weerwolven houden niet echt van kleine kamers. Doordat ze half wolf zijn moeten ze vrij kunnen rondlopen en de geur van natuur ruiken.
Ik wandelde rustig naar Felix waar de rook uit zijn oren komt. "Oeps. Haha... ik was jullie vergeten maar ik heb een goede re-." Ineens stapte hij ook naar voren en pakte mijn schouders beet. "Waarom luisterde je niet naar mij. Ik zei toch dat het een val was. Als je me liet helpen dan was je niet bijna doodgegaan. En dit was een oneerlijk gevecht. Een man tegen een vrouw. Weet je niet hoe ongerust ik was." Oké, ik weet dat hij bezorgd is maar waarom zo seksistisch. Maar beter hou ik mijn muil want hij is al kwaad genoeg en ik ben te vermoeid om nog een discussie aan te gaan.
"Kunnen jullie deze commotie ergens anders doen." Beide Felix en ik keken de kant uit vanwaar die klagende stem kwam. Ughhh die vervelende stem kan ik uit duizenden herkennen. Tyler. Maar hoe is hij ontsnapt.
"Hoe ben je ontsnapt?!" Ik wou hem terug pakken maar ineens kwamen allemaal kinderen van 17 voor me staan en stonden in een vecht positie. Wat gebeurt er hier. Ik stopte met vooruit te gaan en kijk hem vragend aan.
"Had ik je al verteld dat ik hun leider ben. Hahaha." Ik begon terug op een rustige manier verder te stappen naar de kinderen. Bij elke stap die ik zette waren hun blikken gestrest. Niet wetend wat mijn volgende move ging zijn.
Wanneer ik een arm afstand voor de middelste jongen stond legde ik mijn hand op zijn schouder en begon te spreken...: "Omg, ik heb echt zoveel medelijden met jullie. Hoe kunnen jullie hem tot nu toe verdragen. Respect gasten."
Door dit te zeggen hoorde ik in de achtergrond een paar 'mensen' lachen maar ze werden al gesopt doordat een paar van de jongens hun waarschuwend aankeken.
Ineens voelde ik woede over me heen stormen. Ik wou zijn kraag van zijn shirt beet nemen maar was gestopt door de jongens voor hen. Ook al wou ik het niet toch deed ik het. Met mijn wind krachten blies hun opzij maar ik zorgde dat ze niet te hard landden.
Nu dat de weg vrij is pakte ik alsnog zijn kraag. "WoW wow, wat voor een mood switch krijg jij wel niet." Ik wou hem een klap geven maar hield me. "Jij bent hun leider dus jij kan met hun COMMUNICEREN en dat betekend dat je hun gewoon kon zeggen dat wij VASTZATEN in die cel!" Zei ik terwijl ik hel nog steeds dreigend vast hield.
Direct na ik die zin gezegd had werd ik terug getrokken door die kinderen. Ik wou een niet bezeren dus liet ik zijn kraag los en stapte vrijwillig terug naar achter. "Dus dit was een proef zodat jij kon weten hoe sterk ik wel degelijk ben. En ben ik geslaagd voor je proef." Zei ik geïrriteerd niet wachtend op een antwoord want ik ging al weg voordat hij kon antwoordde.
Ik ging Jens zoeken want dat is mijn doel waarvoor ik hier ben gekomen. Net wanneer ik dit gebouw wou verlaten voelde ik een windvlaag mij voorbij gaan. "Hey, ik ben nog niet uitgepraat. En waar denk je heen te gaan." Ughhh ik heb echt geen zin in zijn opmerkingen 'aar doordat ik hem een hele dag heb opgesloten in mijn koepel zal ik maar op mijn tanden bijten.
Een uur geklaag was hij eindelijk klaar met praten. Nadat ik rond keek zag ik dat iedereen weg is gegaan. Letterlijk, er is niemand meer in dit gebouw. Wanneer zouden ze weg zijn gelopen. "Luna...Luna...LUNA!" Ik werd uit mijn gedachten gehaald doordat mijn naam hard werd geroepen. Met mijn handen naar mijn oren kromp ik in inkaartbrenging van de luide impact. "Sheezes Felix. Schreeuw mijn oren er anders vanaf."
Je zag schuld gevoel in zijn ogen maar toch begon hij verder te zeuren. "Je weet dat ik om je geef dus laat me de volgende keer je helpen. Oké ?" Waarom onderschat hij me maar ik wil zo snel mogelijk Jens zoeken en weggaan. Dus knikte ik en sprong ik in de richting vanwaar zijn geur komt terwijl ik me in een wolf verander want mijn kleren waren nog steeds nat.
- Jens, waar ben je?-
Probeerde ik hem te mindlinken.
- Jens skip me niet!-
En na de tweede keer mindlinken antwoordde hij gelukkig wel.
- Lunaaaaaa, helpppppppp!-
- Ey, zeg waar je bent en wat er aan de hand is!-
En na dit te mindlinken kwam er geen antwoord.
Ik voelde in een straal van 1 km waar hij zou zijn. Na nog even te lopen voelde ik hem eindelijk. Hij is een een paar honderden meters voor me. Zo snel als ik kan rende ik zijn kant op. Hij is 3 m voor me maar het enigste wat tussen ons in staat was een struik dus sprong ik erover en toen zag ik het...
A/n:
Haha sorry dat ik al lang niet meer heb geüpload😅. Om eerlijk te zijn had ik geen zin meer om te beginne met de nieuwe hoofdstukken dus eerst stelde ik uit voor dagen dan weken en dan maanden😔. Maar ik wou ook niet op discontinu zetten dus hier ben ik weer. En ik heb het einde al in gedachten van hoe ik het moet schrijven. Dussss jha hier ben ik weer en om het goed te maken zal ik 4 hoofdstukken plaatsten.
JE LEEST
powerful alpha female
Werewolf"wie zijn julie en wat doen julie hier" riep denk ik de alfa. "ik ben alfa Luna en ik daag jou uit voor jouw titel als alfa" "Jij, wilt mij uitdagen voor mijn titel, oh wicht ik zou maar snel wegrijden voordat je je nagel breekt tijdens het gevecht...
