powerful alpha female

hoofdstuk 16

Pov Dylan zeg als jullie dit niet wille

Mijn zielsverwant is nu al 3 jaar verdwenen. Haar roedel lijkt ook van de wereldbol verdwenen. Ik mis haar zo hard, ookal kende we elkaar maar amper, zij is mijn zielsverwant. Jaren zocht ik al naar mijn zielsverwant. Ik kan niet opgeven.

pov Dean

Nadat ik Blake en Luna weg heb gestuurd zodat ze de machtigste bovennatuurlijk wezens worden, heb ik in elk boek dat er is informatie gzocht over de sterkste kettingen.
Die kettingen zullen zorgen dat de herrineringen dieper worden verstopt , wat ik daarmee bedoel is, dat ze niks bekent voorkomen van de oude herrineringen. Nu zal ik voor eeuwig met hun aan mijn zijde vechten zodat ik onoverwinnelijk word. Ze komen vandaag terug, na drie jaar. Ik kan niet wachten op hun aankomst.

Pov luna

Na 3 jaar trainen ben ik veeeel beter geworden. Ik ken bijna alle vechtmethodes en heb nieuwe krachten ontdekt samen met Blake. Blake heeft de kracht om dode mensen op te laten staan voor een dodenleger. En ik kan nieuw leven maken voor een leger.

Maar omdat we zo veel krachten hebben heeft dat wel een effect op onze emoties. We voelen minder en daarmee bedoel ik pijn, verdriet, boos, blijheid, bang en liefde.
Maar omdat we een tweeling zijn is onze band veeeel sterker dan bij andere personen.

Vandaag gaan we terug naar Dean. Onze training was echt heel heftig, ik ben blij dat het gedaan is.
"Ik ben echt blij dat we terug gaan!"
"me 2 Lu, we gaan missies doen enz , ik kan niet wachten."

We hadden onze bagage ingepakt en stapte het portaal binnen naar huis.
Het werd terug warmer en warmer.
"Ligt het aan mij of is het portaal veel heter." zei hij. Hij had gelijk, de onderwereld is veel warmer. Of het ligt aan ons omdat we al jaren niet meer in de onderwereld zijn geweest.

We stapten het portaal binnen en kwamen aan in de onderwereld. Dean stond al te wachten aan de andere kant. "Luna Blake, ik heb jullie gemist. Als viering voor jullie terugkomst is er een gala."
We knuffelde Dean en gingen naar onze kamers om ons klaar te maken.
Als ik eerlijk mag zijn ben ik veel harder geworden na die training.

Ughhh finnaly een warme douche.
Als ik niet snel kon genezen  kon je me niet meer herkennen door wonden, littekens en blauwe plekken.

Nadat ik klaar was met mijn heerlijke douche kleede ik me aan voor het galabal. Het thema is middeleeuwen.

Er werd op de deur geklopt. "Kom binnen" Dean kwam binnen en keek geschokt. "Dean doe je mond dicht, het tocht hier binnen." zei ik met een grijns
"Je ziet er prachtig uit, Luna." zei hij en kuste mijn hand zoals vroeger.
"Jij ziet er ook niet verkeerd uit."
Bij dat leidde hij me naar de balzaal.

"luna we moe-" hij werd onderbroken door mijn broer. "Hey zusje, kom dansen en zegen vieren dat we terug zijn gekomen, sterker,machtiger en onze band is ook beter geworden."
Hij pakte mijn hand en trok me naar de dansvloer. Het was een slow dance.

"Lu, Dean gaat je iets zeggen waar jij nog niet klaar voor bent dus bereid je voor."
"Wat bedoel je." wat bedoeld mijn broer met dat. "Maak je daar nog geen zorgen over." en met dat liet hij me alleen op de dansvloer.

Huh ik snap hem niet, hij blijft voor altijd een raadsel. Ik heb even genoeg van hem, ik ben al 3 jaar non stop bij hem geweest. Omg is het een bloedmaan, dat is maar 1 keer per 10 jaar. Ik liep naar het balkon en daar was die de bloedmaan.

Inneens hoorde ik voetstappen achter me. Gelukkig heb ik altijd wapens op me. Ik pakte mijn mes en draaide me om om me te beschermen.
"Wooow rustig luna ik ben het, Dean."
"Dean wtf laat me nooit maar dan ook nooit schrikken." "Sorry dat was niet mijn bedoeling." Hij haalde zijn hand achter zijn rug vandaan en had een mooie ketting vast.

"Deze ketting is speciaal voor jou gemaakt voor je terugkeer." Ik draaide me om en tilde mijn haar omhoog.
Zijn vingers raakte mijn huid aan het gaf me een rilling over mijn hele ruggengraad. "Luna, ik wou je no-."
We werden verstoord door geschreeuw. Ik rende naar het geluid toe. Nee, het was in de balzaal.

"Blake, Blake!" shit, ik moet hem vinden. Hopelijk is het niet onze vijanden. Blake zat te vechten met hybrids, Shit. Hij heeft het moeilijk.

Ik floot naar hun "Hey mormels, met zen alle tegen 1 is niet echt eerlijk."
Oke kan ik vechten met deze jurk. De helft van deze mormels kwamen op me af. Gelukkig zijn alle gasten
gevlucht, er zijn wel 100 mormels.

Ik zette de kamer vol met water en deed er elektriciteit in zodat ze worden grelektrokuteert worden.
Ik dacht dat ik ze allemaal had en trok het water terug weg.

Wat ik niet wist was dat er eentje over was die mijn broer door een portaal meepakte. Kan die gast niet een keer opletten. Gelukkig heb ik nog een glimps opgevangen van het portaal.

Oke ze gaan naar... aarde.
Ik rende naar mijn kamer en pakte mijn spullen en wapens in. Dean kwam de kamer binnengelopen.
"Luna, ik stuur mensen om Blake terug te halen dus blijf hier." "Neen Dean hij is mijn verantwoordelijkheid." Hij wou me tegen houden maar ik maakte al een portaal. "Lu, alsjeblieft blijf  ik moet je nog iets zeggen" "Dean kan dit later. Ik weet niet wat ze met hem aan het doen zijn maar ik moet nu echt vertrekken"
Nadat te zeggen hebben ging ik door het portaal. Op naar aarde