powerful alpha female

Hoofdstuk 42

We werden door het portaal gesleurd naar een andere plek. Ik voelde men kleren al stilaan nat worden dus dit is het teken om mijn adem in te houden. We zijn geteleporteerd in een meer hier niet ver vandaan. Gelukkig had ik dit meer gezien.

Met mijn adem nog steeds ingehouden voelde ik het water koken door zijn vleugels maar stilaan werden zijn vleugels gedoofd. Mijn armen waren wel wat verbrand doordat ik hem vasthield. Geen idee hoe ik in deze positie beland ben maar whatever zijn vleugels zijn weg dus daaraan hoef ik niet meer bang te zijn.

Ik liet hem los en liet mijn vleugels weer verdwijnen. Hij had zijn ogen dicht en je zag aan zijn gezicht dat hij pijn heeft.
Mijn longen begonnen ineens te branden dus zwom ik snel naar boven om lucht te happen.

Toen ik eindelijk boven was begon ik op hem te wachten maar minuten verstreken en toch kwam hij niet naar boven. Ik weet dat hij me wou doden maar hij heeft toch een paar antwoorden die ik graag zou weten dus maakte ik een bubbel met lucht rond mijn hoofd wanneer ik terug in het water dook.

Dieper en dieper begon ik te zwemmen en ik voelde de luchtdruk in mijn oren. Een heel naar gevoel.

Het leek alsof ik eindeloos aan het zwemmen was maar ineens zag ik een silhouet en ja daar is hij. Doordat hij zo diep in het water gezakt is was mijn luchtbel heel wat kleiner geworden.

Je zag hem struggelen dus gaf ik hem snel wat van mijn lucht. Hij deed zijn ogen open en begon ineens mij aan te vallen ik verschoot mij en gaf hem een box tegen zijn slaap. Nu is hij zoiezo K.O. dus het werd makkelijker voor mij. Ik pakte hem rond zijn borstkas en trok hem mee naar boven. Mijn luchtbel was wel al bijna op en wanneer ik geen lucht meer had gaf ik hem ook wat lucht. Ik kon hem alleen nog de helft geven dus dat betekende als ik nog 1 keer adem dat de luchtbel weg zou zijn.

Ik begon verder te zwemmen inmiddels is mijn luchtbel weg en we waren bijna boven maar hij moest weer lucht hebben. Shizzes, hij is zo irritant. Maar ik had geen lucht bel meer over en hij begon helemaal paars te worden. Shit, ik heb hem nog nodig dus het enigste waar ik nu aan kon denken is hem lucht geven dus zette ik mijn lippen op de zijne en gaf hem lucht.

Eindelijk waren we boven en ik trok hem naar de kant met hem nog steeds knock-out. En iedereen stond aan de kant van het meer naar ons te kijken. Serieus, ze konden ons ook redden in de plaats van ons aan te gapen. Ughhhh.

Wanneer ik hem aan de kant heb gelegd begon ik te luisteren of hij nog ademde en ja hij leeft nog. Ik stond op en pakte hem bij de voet en liep naar het volk toe en vroeg: "Waar is een cel voor deze gast op te sluiten waar hij niet uit kan ontsnappen." Hij liep met me mee en ik volgde hem naar de cellen. Het was muisstil. Waarom zegt hij niks.

We waren eindelijk aan de cellen en met het laatste beetje kracht maakte ik nog een koepel zodat hij zeker niet kon ontsnappen en met dat veel ik neer op de harde grond. Die jongen die de weg had gewezen was al weg dus kon niemand me helpen. Maar het was te moeilijk om mijn ogen te openen dus liet ik ze gewoon dicht gaan.