Behind The Smile

Part 4

(Ο Χάρης 😍⬆⬆ που τους βρίσκω και εγώ όλους του κουκλους)

Ο Χάρης μπήκε στη αίθουσα άνετος μπορώ να πω. "Ενταξει παιδί μου να μην επαναληφθεί." τον επέπληξε ο μαθηματικός."Πηγαινε να καθήσεις τώρα."συμπλήρωσε.

Ο Χάρης άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου μιας και ήταν η μοναδική άδεια θέση .

"Σε ενοχλεί να κατσω δίπλα σου;" με ρώτησε. Του εγνεψα αρνητικά παιρνοντας την τσάντα από την καρέκλα και κατεβάζοντας την ενώ παράλληλα ο Χάρης καθόταν στην θέση του . Έπειτα συγκεντρωθήκαμε και οι δύο στο μάθημα .

[...]

Επιτέλους ο 'μελωδικός ' ήχος του κουδουνιού ήχησε στα αυτιά μου ως ένδειξη ότι το βασανιστήριο ονόματι μάθημα τελείωσε.

"Χαίρομαι που θα ειμαστε στην ίδια τάξη, πόσο μάλλον στο ίδιο θρανίο." μου είπε ο Χάρης με ένα μεγάλο χαμόγελο.

 " Και εγώ , ευκαιρία να γνωριστούμε και καλύτερα." του είπα και εγώ με την σειρά μου με ένα εξίσου μεγάλο χαμόγελο.

Το εννοούσα αυτό που έλεγα . Μπορεί να μην επιδιώκω να γνωρίζω νέα άτομα πόσο μάλλον  να δενομαι μαζί τους αλλά δεν μπορώ να φερθώ αγενές και να ' πληγώσω' τους άλλους με την απορηψη μου.

" Άντε ρε Νεφέλη τελείωνε !" με φώναξε η Σαννυ απ' έξω.

 "Συγγνώμη πρέπει να φύγω ,τα λέμε." χαιρέτησα τον Χάρη.

 "Τα λέμε ." με χαιρέτησε κι αυτός ενώ εβγαινα από την τάξη.

"Επιτέλους!" αναφώνησε η Ζωή μόλις με είδε.

"Η Εμιλυ που είναι ;" ρώτησα όταν παρατήρησα ότι δεν ήταν μαζί τους .

"Πήγε στο κυλικείο να προλάβει πριν μαζευτεί πολυς κόσμος." μου εξήγησε η Σάννυ. Βγήκαμε και εμείς στο προαύλιο για να την βρούμε.

Το λύκειο τελικά δεν εχει τόσο μεγάλη διαφορά από το γυμνάσιο. Οι μόνες διαφορετικες που βρηκα  είναι τα μαθήματα και η μεγαλύτερη 'ελευθερία' που μας δινουν στο λυκειο.

"Νεφέλη έλα να σου πω λίγο. " με ξύπνησε από τις σκέψεις μου ο Στέφανος.

 "Έρχομαι σε λιγο." ενημέρωσα τα κορίτσια και ακολούθησα τον Στέφανο. "Έγινε κάτι;" Τον ρώτησα όταν είχαμε απομακρυνθεί από τα κορίτσια.

 "Ναι , δηλαδή όχι κάτι σοβαρό απλά θα ήθελα να σου ζητήσω να μείνεις μακριά από τον Άρη γιατί δεν είναι απο τα παιδιά με την καλύτερη φήμη." μου είπε.