Behind The Smile

Part 47 A

" Νιώθει πολλά για εσένα απλά φοβάται. Πάντα έτσι ήταν." έσπασε την σιωπή ο Ερμής. "Βασικά, όταν χάσαμε την μητέρα μας έγινε έτσι." φύσηξε τον καπνο από το στόμα του προς τον σκοτεινό ουρανό.

"Γιατί μου τα λες όλα αυτά Ερμή;" ξεφυσηξα κουρασμένη. Απλά αυτό το θέμα με πονάει, πολύ. "Έχουμε να ολοκληρώσουμε ένα κυνήγι το οποίο μόνο εύκολο δεν μπορείς να τι χαρακτηρίσεις. Δεν θέλω τίποτα και κανένας δεν να μας αποσπά την προσοχή. Αύριο είναι η μεγάλη μέρα . Θέλω να είμαι συγκεντρωμένη στον στόχο μου και με τι να έχω τον Άρη να στροβιλίζεται στον μυαλό μου δεν θα τα καταφέρω."

Χαχανισε ειρωνικά κοιτώντας την σκοτεινή Θεσσαλονίκη που βρισκόταν κάτω από τα πόδια μας.

"Γιατί δεν ξέρω αν θα επιζήσω μετά από το αυριανό. Γιατί δεν ξέρω αν θα επιζήσεις μετά το αυριανό. Κάνεις μας δεν ξέρει. Η Σάννυ  αυτην την στιγμη βρισκεται με τον Αγγελο σκεφτομενοι πως ειναι η τελευταια φορα που θα φρεθουν. Μετα εχουν κανονισει να συναντηθούν με τις οικογενειες τους και ξερεις γιατι;" γυρισε και με κοιταξε. Η σιωπη μου ηταν η μονη απαντηση που καταφερα να του δωσω. "Γιατι θελουν να τους πουν το αντιο. Θελουν να ειναι σιγουροι πως θα προλαβουν. Οπως και η Ευα με τον Γιαννη. Εχουν κανονισει τραπεζι με τιυς γονεις την οικογενεια του  Γιαννη."

"Και εσυ; Εσυ γιατι εισαι εδω; Μαζι μου." τον ρωτησα αυτο που με βασανιζει.

Χαμογελασε και εξεπνευσε αλλη μια δοση απο το τσιγαρο του.

  "Γιατι πρεπει να σου πω καποια πραγματα που αξιζει να τα γνωριζεις. Μπορει να μου αρεσεις πολυ αλλα σε καμια των περιπτώσεων δεν μπορει να συγκριθει με αυτο που νιωθει για εσενα ο Αρης."

"Ερμη... μπορει να φαινομαι απο τον τροπο που του φέρομαι πως τον εχω συγχωρεσει αλλα δεν το εχω κανει. Γνωριζω και εγω σε τι κατασταση βρισκομαστε και απλα θελω να ειμαι σιγουρη πως θα εχει να θυμαται απο εμενα κατι αληθινο."

"Νεφελη με ποναει το οτι ο αδερφος μου ουτε πουμου μιλαει ενω δεν ξερω καλα-καλα αν μετα απο ενα 24ωρο θα υπαρχω. Ξερεις ακριβως τι εννοω. Εμενα ο Αρης δεν μου μιλαει απο επιλογη ενω εσυ εχεις γινει μπιλιες με ολους αναγκαστηκα. Εσυ ομως γιατι εισαι εδω μαζι μου και περνας τις τελευταιες σου ασφαλεις ωρες μαζι μου;"

"Ναι μιας και εχω πολλες επιλογες δεν ηξερα ποιον να διαλέξω. Γι αυτο ειμαι εδω για να με βοηθησεις." αρχισα να λεω με ειρωνεια. "Να παω στον Στεφανο;... ω ναι δεν μιλαμε. Με την Εμιλυ;...  Α ναι, ουτε με αυτη μιλαω οπως και με την Ζωη και τον Χαρη. Μηπως να παω στον Γιωργο;... Κοιτα να δεις που ουτε με αυτον μιλαω." γυρισα και του χαμογελασα πονεμενα.