" Μπορούμε να κάτσουμε επιτέλους κάπου γιατί μου έχουν κοπει τα ποδιαα?" παραπονέθηκε για .... εκατοστή φορά?
"Νεφέλη άλλο ένα παράπονο και θα σε πετάξω στο Βόσπορο." με απείλησε ο Στέφανος.
"Εσύ σκάσε!" του γρυλισα μιας και με έχει φέρει στο αμήν.
Περπατάμε εδώ και δύο ώρες και την έχει πέσει σε είκοσι διαφορετικά κορίτσια με αποτέλεσμα η Έμιλυ να είναι στα πρόθυρα να βάλει τα κλάματα ενώ εμένα μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι.
"Καλά λέει η Νεφέλη. Πάμε να κάτσουμε να πιούμε τίποτα." πρότεινε αυτός ο άγιος άνθρωπος ,ο Χάρης.
Σας έχω πει πόσο πολύ τον αγαπάω? Αν όχι σας το λέω τώρα.
"Έχεις κανένα συγκεκριμένο μέρος στο μυαλό σου?" τον ρώτησε η Ζωή που τόση ώρα είναι στην αγκαλιά του.
Είναι υπέροχο ζευγάρι πραγματικά!
"Ξέρω εγώ ένα πολύ ωραίο μέρος γιατί έχω ξανά έρθει με τους γονείς μου." είπε ο Μάριος .
Τελικά μας πήγε σε μια καφετέρια και αποφασίσαμε να προσαρμοστούμε στο κλίμα για αυτο πηραμε όλοι μας τσάι . Βέβαια είχαμε ένα μικρό προβληματακι.
Δεν μου αρέσει το τσάι!
Τελικά πήρα με γεύση λεμόνι και μου ψηλο-αρεσε. Ευτυχώς που ο σερβιτόρος μιλούσε αγγλικά γιατί αλλιώς θα περνάμε κάτι άλλο από τσάι αλλά δεν κάνει να το πω τώρα (όποιος κατάλαβε κατάλαβε 😇).
Η θέα από αυτήν την καφετέρια είναι κάτι περισσότερο από υπέροχη.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Με τα παιδιά συζητούσαμε διάφορα θέματα και δεν έλειπαν τα πειράγματα μεταξύ μας.
"Επ για δες εδώ ποιους βρήκαμε." ακουστικε μια αρκετά γνώριμη αντρική φωνή από πίσω μου.
"Γεια σου και σε εσένα Κώστα." τον χαιρέτησε ειρωνικά ο Στέφανος και έτσι όλοι μας γυρίσαμε προς το μέρος τους.
