Behind The Smile

Part 36

Το κεφάλι μου ειναι βαρύ και το μουντό φως που μπαίνει μέσα απο το παράθυρο με τυφλώνει. Πρεπει να ξεχασα να κλεισω τα πατζουρια το βράδυ οταν καθόμουν με τις ωρες και χάζευα τον συννεφιασμενο ουρανο.

 Παραμονή Χριστουγέννων... Το ξύπνημα μου είναι το ίδιο όπως και πέρυσι αν όχι χειρότερο.Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια ήταν μια από τις χειρότερες αν όχι Η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Τότε ήταν που έχασα κάθε ελπίδα που μου είχε απομείνει.

Η μελαγχολία αυτης της μερας κανει το στήθος μου να σφίγγεται και την κοιλια μου να ποναει. Μπορει καθε ξεχωριστή μερα αυτων των τριών χρονων να ποναω για την απώλεια της αλλα αυτην την συγκεκριμένη μερα θυμαμαι πως εξαιτιας μου υπαρχει αυτος ο πονος. Οχι μονο για εμενα αλλα για καθε μέλος αυτης της οικογενείας.

Θυμαμαι ξεκαθαρα αυτην την μερα πριν 3 χρονια. Δεν ειχε ξεπερασει κανενας  μας το σοκ της απαγωγής και ολοι μας περιμεναμε την μερα που θα επερναν τηλεφωνο για να μας ανακοινωσουν πως η Ευα ειναι καλα και θα επιστρέψει πισω στο σπιτι της. Αυτο ομως δεν εγινε ποτε...

Η εικονα εκεινης της μερας ειναι κατι παραπανω απο ξεκαθαρη στο μυαλο μου...

Flash back (3χρονια πριν)

"Νεφέλη τι κάνεις τέτοια ώρα εδώ;" ακούστηκε η βραχνή και αγουροξυπνημένη φωνή του Στέφανου καθώς κατεβαίνει τις σκάλες.

"Είναι παραμονή Χριστουγέννων και δεν έχουμε στολίσει ακόμα. Θα θυμώσει πολύ η Εύα." είπα ενώ προσπαθούσα να στήσω το τρίμετρο άσπρο δέντρο.

"Νεφέλη είναι δύο το ξημερώματα."ειπε  κοιτωντας με στεναχωρημενος.

" Σου είπα η Εύα θα θυμώσει και περισσότερο θα στεναχωρηθεί. Δεν θέλω να στεναχωρηθεί η Εύα." είπα την τελευταία μου πρόταση με φωνή που είναι έτοιμη να σπάσει.

"Νεφελη η Ευα δεν θα-" σταμτησε την προταση του οταν ειδε να τον κοιταω πληγωμένη με τα ματια μου να εχουν γεμισει δάκρυα."Έχεις δίκιο...αλλα δεν θα τα καταφερεις μονη σου." μου χαμογελασε " Φέρε εδώ..." είπε και του έδωσα το κομμάτι του άσπρου δέντρου που κρατούσα.

Είναι σχεδόν δύο μήνες από τότε που γύρισα σπίτι χωρίς την Εύα. Οι άλλοι μπορεί να μην το λένε αλλά έχουν χάσει τις ελπίδες τους εγώ όμως όχι . Δεν πρόκειται να χάσω τις ελπίδες μου. Είναι η μόνη δύναμη που μπορώ να στείλω από μακριά στην Εύα. Χάρις εκείνη εγώ είμαι σώα και αβλαβής ενώ εκείνη είναι στα αδίστακτα χέρια αυτών των απαίσιων ανθρώπων.