"Εύα τι θα κάνουμε?" την ρώτησα χωρίς να έχω σταματήσει να κλαίω.
"Αρχικά σταματά να φέρεσαι σαν πεντάχρονο." μου είπε αυστηρά. "Και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή μέχρι να μας βρει ο μπαμπάς και να μας βγάλει από εδώ. Εντάξει?" συνέχισε.
Πριν προλάβω να της απαντήσω μπήκαν πάλι οι τρεις κουκουλοφόροι που αυτήν την φορά ο ένας φορούσε μάσκα.
"Τι κάνουν εδώ οι αδερφούλες? Τα λένε τα λένε?" μας ειρωνεύτηκε αυτός με την μάσκα, που όπως φαίνεται πρέπει να είναι ο αρχηγός γιατί αυτό κάνει κουμάντο.
"Γιατί έχεις κανένα πρόβλημα?" αντεπιτέθηκε η Εύα.
"Πολύ άγρια βγήκες εσύ και δεν θα σου βγει σε καλό." την απείλησε ο ίδιος.
"Λοιπόν για να μην χάνουμε χρόνο. Κάποια από εσάς τις δύο θα πεθάνει σήμερα αλλά επειδή είμαι καλός άνθρωπος θα σας αφήσω να διαλέξετε εσείς." μας ανακοίνωσε.
Εγώ όπως και η Εύα σοκαριστικά. Δηλαδή κάποια από εμάς σήμερα θα πεθάνει και θα πρέπει να το διαλέξουμε εμείς . Αυτό είναι χειρότερο.
"Εννοείται πως εγώ θα είμαι αυτή." αναφώνησε η Εύα ενώ τώρα πια δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια της.
"Τι λες . Όχι βέβαια. Αν είναι να πεθάνει κάποια αυτή είμαι εγώ." φώναξα κλαίγοντας και εγώ και αυτό με την μάσκα με πλησίασε περισσότερο.
"Ποια θα ζήσει και ποια θα πεθάνει. Ιδού η απορία." είπε με την αηδιαστική του φωνή.
"Σε παρακαλώ μην την πειράξεις." τον παρακάλεσε η Εύα μέσα από τα αναφηλητα της.
"Μηνες βλακείες Εύα!" φώναξα και εγώ κλαίγοντας.
"Και τι μου προσφέρεις για να διαλέξω εσένα?" της είπε και έπιασε το πηγούνι της με αυτά τα βρόμικα δάχτυλα του.
YOU ARE READING
Behind The Smile
Teen Fiction~ το παρόν τους χωρίζει αλλά το παρελθόν τους φέρνει πιο κοντά ~