Behind The Smile

Part 7

" Το έχουμε ξαναπει αυτό με τα κουλά σου Άρη!"του είπα  και αυτός με έπιασε από το μπράτσο για να με εμποδίσει να φύγω.

"Ω έλα τώρα Νεφέλη μην γίνεσαι ξενερωτη. " μου είπε και αυτήν την φορά με έπιασε από την μέση.

"Πας καλά , άσε με τώρα;" του φώναξα αλλά δεν φάνηκε να πτοείται καθώς με τραβούσε όλο και πιο κοντά στο σώμα του κάνοντας μας να κολλήσουμε.

"Χαλάρωσε γατούλα και σου υπόσχομαι ότι θα περάσεις τέλεια αν με αφήσεις να κάνω πραγματικότητα αυτά που έχω στο μυαλό μου." μου είπε με τραχιά φωνή στο αυτι μου που έκανε όλα μου το σώμα να ανατριχιασει και άφησε ένα φίλη στον εκτεθειμένο μου ώμο.

Εντάξει αυτό με έπιασε απροετοίμαστη και με το ζόρι κατάπια τον αναστεναγμό μου.

Ξυπνά Νεφέλη!!  φώναξε η φωνουλα μέσα μου και τότε κατάλαβα τι γινόταν.

Το έσπρωξα απότομα από πάνω  φεύγοντας μακρυά του.

Εγώ πάω σπίτι κι ας κόψουν τον λαιμό τους οι άλλοι. Ευτυχώς για εμένα δεν κάνει τον κόπο να με ακολουθήσει.

Βγήκα από το κλαμπ και ο δροσερός αλλά όχι κρύος αέρας του Σεπτεμβρίου με χτύπησε κάνοντας το σώμα μου να χαλαρώσει λίγο. Αλλά ακόμα παρέμεινα σφιγμένη λόγο του σκοταδιού και της ερημιάς που απλώνεται γύρω από το κλαμπ. Βέβαια από προσωπική εμπειρία έχω μάθει πως στο φως βρίσκεται το πραγματικό σκοτάδι.

Ξεκίνησα να περπατάω για να βγω σε κάποιον κεντρικό δρόμο ώστε να μπορέσω να βρω ένα ταξι.

Περπατούσα για τουλάχιστον είκοσι λεπτά και κάτι μου έλεγε πως έχω χαθεί.

Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι σε ένα σκοτεινό στενό και βρίσκω τον εαυτό μου να εύχεται να καθόμουν στο κλαμπ και να τσακωνομουν με τον Άρη.

Όπως προχωρούσα άκουσα βήματα από πίσω μου και κάτι γυάλινο να σπάει.

Φαντάζομαι όλοι θα μου προτείνατε το ίδιο .
Να τρέξω!!!!

Αυτό και έκανα . Δυστυχώς γιατί όπως έχω ξαναπεί εγώ και η τύχη έχουμε σκοτωθεί από γεννησιμιου μου άκουσα τα βήματα να επιταχύνουν και να με πλησιάζουν.

Θυμάστε μου αν επιζήσω  να σκοτώσω αυτήν που  διάλεξε τι παπούτσια να φορέσω. Και ναι η ατυχία μου επιστρέφει δυναμικά καθώς καταλήγω σε ένα αδιέξοδο.

Για να συνοψίσουμε είμαι στις 2 το ξημέρωμα μόνη στις ερημιές χωρίς να έχω ιδέα ποια περιοχή είναι, παγιδευμένη σε ένα αδιέξοδο στενό και ένα σίγουρα μεθυσμένο να με κυνηγάει.