Behind The Smile

Part 48- The end

Νεφέλη POV

κοιτούσα γύρω μου περιμένοντας την πρώτη κίνηση των αντιπάλων. Είχαμε συμφωνήσει όλοι μας πως θα προσπαθήσουμε να μην χρησιμοποιήσουμε πολύ τα όπλα. Μόνο αν πρέπει να αμυνθούμε, οπότε περιμέναμε αν θα κάνουν κάποια κίνηση η μαφία του "Δράκου".

Τότε μέσα στην απόλυτη σιγή ακουστηκε ένας ήχος λάστιχων να διασχίζουν την άσφαλτο και να μπαίνουν μέσα στο πάρκινγκ. Ένας πολυ- να πάρα πολύ- γνωστός ήχος αυτοκινήτου... Του Γιώργου!

Γύρισα με αστραπιαία ταχύτητα το κεφάλι μου για να αντικρίσω τι αυτοκίνητο, από το οποίο κατέβηκαν ο Γιώργος, ο Στέφανος και ο Άρης.

"Τι κάνετε..." πήγα να φωνάξω αλλά ένας δυνατός πυροβολισμός με εμπόδισε.

Αυτό ήταν... Ο πόλεμος μόλις ξεκίνησε και μια καταιγίδα σφαιρών ξεκίνησε.

"Γαμωτο..." σιγοαναφωνησα οπλίζοντας το όπλο μου. "Κάλυψε με." είπα στον Ερμή και πισωπατωντας άρχισα να πλησιάζω τα αγόρια.

Όταν απομακρύνθηκα έστω και λίγο από το πεδίο της μάχης άρχισα να τρέχω προς το μέρος τους.

"Τι σκατα κάνετε εσείς εδώ;!" τους φώναξα και εκείνη την ώρα μια σφαίρα πέρασε ακριβώς δίπλα από το κεφάλι μου.

Γύρισα απότομα και πυροβόλησα χωρίς δεύτερη σκέψη έναν άνδρα της αντίπαλης μαφίας. Αυτός έπεσα στο έδαφος αρκετά τραυματισμένος στο μπούτι. Όχι αρκετά για να πεθάνει αλλά αρκετά για να τον εμποδίσω να μας επιτεθεί. Όπως ακριβώς με εκπαίδευσε ο Γιάννης αυτόν τον ένα μήνα.

"Μπείτε τώρα μέσα στο αμάξι και φύγετε!"  το ποσό νευριασμένη ήμουν ήταν εμφανέστατο στον τιμή της φωνής μου.

"Μόνο αν μπεις και εσύ μέσα στο αυτοκίνητο." μου είπε ο Στέφανος ανοίγοντας μου την πόρτα του αυτοκινήτου.

"Νεφέλη...πίσω σου!" άκουσα μέσα από τους ασταμάτητους πυροβολισμούς την φωνή του Άγγελου να μου φωνάζει.

Γύρισα απότομα και πυροβόλησα και πάλι στο μπούτι ακόμα έναν άνδρα της μαφία του Δράκου.

"Σου φαίνεται η κατάλληλη στιγμή για διαπραγματεύσεις Στέφανε!" σχεδόν ούρλιαξα. "Μπείτε στο αυτοκίνητο και πάρτε τον δρόμο του γυρισμού πριν γίνει τίποτα απρόβλεπτο."

Εκείνη την στιγμή ακούστηκε ακόμα ένα αυτοκίνητο να κατεβαίνει στο πάρκινγκ. Και πάλι πολύ γνωστό αυτοκίνητο.

"Γαμωτο... Γαμωτο... Γαμωτο! Τι στο διάολο θέλουν και αυτοί εδώ;! Πάτε γυρεύοντας τα φάτε το κεφάλι σας." φώναξα απελπισμένη και κοίταξα το γίνονταν στο κέντρο του πάρκινγκ.