Behind The Smile

Part 20

Έμεινα να κοιτάω το άτομο που στεκόταν μπροστά μου λες και έβλεπα εξωγήινο.

"Σε ρώτησα κάτι. Που ήσουν?" ξαναρωτησε.

"Για να σου πω Γιώργο είπαμε να είσαι ο 'σωματοφύλακας' αλλά δεν θα σου δίνω και αναφορά για ότι και να κάνω." αντεπιτέθηκα.

"Δηλαδή αυτό νομίζεις . Ότι το κάνω αυτό γιατι μου το ζήτησε ο πατέρας σου? Ε λοιπόν δεν το κάνω για αυτό αλλά επειδή νοιάζομαι για εσένα και κάτι μου βρωμαει με αυτόν τον Άρη γιατί αν θες να ξερεις ξέρω πολύ καλά που πήγες και με ποιον πηγές." μου φώναξε.

"Με παρακολούθησες?" τον ρώτησα κοιτώντας τον σαστισμένη.

Δεν απαντούσε και η σιωπή του μου έφτανε για να καταλάβω πως με ακολούθησε.

"Με ακολούθησες!" διαπίστωσα. "Με ποιο δικαίωμα!" του φώναξα.

"Με πιο δικαίωμα? Να σου θυμίσω την ψυχολογική σου κατάσταση ή δεν χρειάζεται?" μου είπε και από την έκφραση που πήρε στο τέλος της πρότασης του μπορώ να καταλάβω πως το μετάνιωσε. "Νεφέλη δεν ήθελα -"

"Φύγε" του είπα συγκεκριμένα έτοιμη να ξεσπάσω σε φωνές.

"Νεφελ-"

"ΒΓΕΣ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΜΑΡΙΟ ΜΟΥ ΤΏΡΑ!" φώναξα έξαλλη με αυτόν που χρησιμοποίησε την ψυχολογία που έχω αυτήν την περίοδο για ένα τόσο ασήμαντο γεγονός.

"Συγνώμη" ψελισε πριν βγει από το δωμάτιο.

Ελεγα πως δεν θα μου χαλάσει τίποτα το κέφι αλλά όπως φαίνεται τα πάντα είναι δυνατά σε αυτόν τον κόσμο.

[...]

"Μπαμπά σήμερα θα γυρίσω μόνη μου από το σχολείο." ανακοινωσα στον πατέρα που καθόταν και έτρωγε πρωινό με τους άλλους.

"Γιατί?" με ρώτησε.

"Θα πάω μετά το σχολείο στην Έμιλυ γιατί τον τελευταίο καιρό έχουμε χαθεί." του απάντησα και χωρίς να ακούσω την δικιά του απάντηση βγήκα από την τραπεζαρία.

"Νεφέλη περίμενε λίγο." άκουσα την φωνή του Γιώργου από το βάθος του διαδρόμου αλλά δεν του έδωσα σημασία και βγήκα από το σπίτι. Ευτυχώς η Σάνη και η Ζωή είχαν έρθει ήδη και δεν θα χρειαζόταν να περιμένω.

"Καλημέρα ." είπαμε και οι τρεις ομόφωνα.

"Νεφέλη περίμενε λίγο." με φώναξε ξανά ο Γιώργος μόλις βγήκε από το σπίτι.

"Πήγαινε ." μου είπε η Σάνη.

"Δεν θέλω ." απάντησα ξερά και ξεκίνησα να προχωράω.