Behind The Smile

part 13

Πείτε μου πως τρελάθηκα. Ότι μου έχει λασκαρει η βίδα. Πως από την πολύ μουσική βλέπω φαντάσματα. Μέχρι και ότι με έχουν απαγάγει εξωγήινοι. Θα το πιστέψω, αλλά δεν πρόκειται να πιστέψω πως ο Άρης βρίσκεται μπροστά μου ντυμένος με κουστούμι και να καθεται στην πολυθρόνα ΜΟΥ ως ένας από τους γιους του πιο πλούσιου της Έλλάδα και να μιλάει με τον πατέρα μου για οικονομικά.

"Έλα Νεφέλη μην ντρέπεσαι." μου είπε χαμογελώντας μου ο πατέρας μου και όλοι γύρισαν να με κοιτάξουν.

Οκευ! Αυτό είναι άβολο. Πολύ άβολο.

Προχώρησα προς το μέρος τους και όλοι σηκώθηκαν όρθιοι. Καλά ποια είμαι η βασίλισσα Ελισάβετ;

"Από εδώ η κόρη μου η Νεφέλη..." με σύστησε ο πατέρας μου  "από εδώ είναι ο Βασίλης Παπαδόπουλος.." συνέχισε και μου έδειξε τον 45χρονο άντρα. Εκείνος έτεινε το χέρι του για χειραψία και ανταπέδωσε "η αρραβωνιαστικιά του Λίζα Ιακώβου..." είπε δείχνοντας αυτήν την φορά την 30χρονη.

"Χαρτικά για την γνωριμία γλυκιά μου." μου είπε χαρίζοντας μου ένα εκθαμβωτικό χαμόγελο.

"Επίσης." της είπα και εγώ χαμογελώντας πλατιά.

"Και από εδώ είναι τα παιδιά. Ο μεγάλος γιος της οικογένειας Ερμής, από εδώ ο Άρης και η μικρή Αφροδίτη." τελείωσε τις συστάσεις ο πατέρας μου .

Ο Ερμής με χαιρέτησε με ένα γλυκό χειροφιλιμα χαμογελώντας μου με ένα απίστευτα γοητευτικό χαμόγελο. Του χαμογέλασα και εγώ νιώθοντας τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν. Παράλληλα με κοιτούσε βαθιά στα μάτια κάνοντας με να νιώθω και κάπως άβολα.

Την οπτική μας επαφή την διακόψαμε όταν ακούσαμε κάποιον να ξεροβηχει και συγκεκριμένα ο Άρης. Τον κοίταξα και με μια γρήγορη χειραψία τον χαιρέτησα και κοιτούσε ο ένας τον άλλον με ένα αδιάφορο ύφος λες και δεν γνωριζόμαστε.

Μετά με πλησίασε η Αφροδίτη. Γενικως με τα παιδιά δεν τα πάω καθόλου καλά . Βασικά μου σπάνε τα νεύρα και θέλω να τα σκοτώσω. Απλά θα προσπαθήσω να κάνω μια εξαίρεση. Θα προσπαθήσω, δεν ορκίζομαι τίποτα!

"Γεια σου. " της είπα.

"Γεια σου, είσαι πολύ όμορφη." μου είπε με γλυκιά φωνή.

"Σε ευχαριστώ πολύ. Και εσύ το ίδιο." της είπα και αυτή με αγκάλιασε.

"Λοιπόν. Τι λέτε να περάσουμε στην τραπεζαρία;" πρότεινε η μητέρα μου.

Περάσαμε όλοι στην τραπεζαρία και καθησαμε ως εξής. Ο πατέρας μου στην μια κεφαλή του τραπεζιού. Δεξιά του η μητέρα μου και αριστερά του ο κ. Βασίλης και η Δεσποίνης – κυρία Λίζα κάθησε δίπλα του. Λίγες θέσεις πιο κάτω καθησαμε εμείς γιατί όπως είπε και ο πατέρας μου " Θα θέλετε να πείτε τα δικά σας ως νέοι και όχι να ακούτε συνέχεια για οικονομικά."