Behind The Smile

Part 25

" Νεφέλη σήμερα με τα κορίτσια λέγαμε να πάμε για καφέ. Τι λες θα έρθεις ?" Με ρώτησε η Έμιλυ από την άλλη πλευρά της γραμμής του τηλεφώνου.

"Εμ...όχι . Λέω να κάτσω να διαβάσω." της είπα την πρώτη δικαιολογία που μου ήρθε στο μυαλό.

" Σαββατιατικα?" αναρωτηθηκε "Ξέρω Νεφελη ξέρω πως αυτή η περίοδος της ζωής σου δεν είναι η καλύτερη αλλά δεν γίνεται να κλειστεις για πάντα στο σπίτι. Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που έμαθες πως σε παρακολουθούν και ο μόνος λόγος που έχει βγει από το σπίτι είναι για να πας σχολείο και στις εξωσχολικές δραστηριότητες." ξεκίνησε και ΠΑΛΙ την μουρμούρα αλλά δεν μπορώ να πω πως έχει άδικο.

Αυτήν την βδομάδα δεν έχω βγει ούτε μια βόλτα και δεν έχω μείνει λεπτό μόνη μου εκτός από όταν είμαι στο μπάνιο αλλά και πάλι είναι εξω από την πόρτα ο Γιώργος. Μέχρι και στο σχολείο που πάω έχω τον Στέφανο που δεν με αφήνει από τα μάτια του.

"Καλά." απάντησα ηττημένη.

Πρέπει επιτέλους να πάρω λίγο αέρα.

"Τέλεια στις εννιά να είσαι έτοιμη." με ενημέρωσε.

"Για καφέ δεν είπες ότι θα πηγαίναμε?" αναρωτήθηκα.

"Λεπτομέρειες. Σε κλαμπ θα πάμε αλλά άμα σου το έλεγα από την αρχή δεν θα δεχοσουν επίσης θα είναι και ο Στέφανος. Τα λέμε το βράδυ." είπε και το έκλεισε χωρίς να μου δώσει το περιθώριο να πω κάτι.

Η ώρα είναι δύο το μεσημέρι άρα μέχρι τις εννιά έχω επτά ώρες οπότε προλαβαινω να κοιμηθώ και λίγο.

…

"Άντε ρε Νεφελη τελείωνε! Θα αργήσεις!" άκουσα τον Γιώργο να φωνάζει και αφού έριξα άλλη μια τελευταία ματιά στο είδωλο μου στον καθρέφτη βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα τις σκάλες.

Εκείνη την ώρα ο Γιώργος άνοιγε την πόρτα για να βγει έξω.

"Επιτέλους!" αναφώνησε όταν με είδε και εγώ του χάρισα ένα αθώο χαμόγελο.

Μου έκανε χώρο για να βγω εγώ πρώτη και μετά ακολούθησε και αυτός.

"Πήγαινε να με περιμένεις έξω από το αυτοκίνητο γιατί ξέχασα να πάρω το τηλέφωνο μαζί μου. Σε πέντε λεπτά το πολύ είμαι πίσω." μου είπε.

"Εντάξει." συμφώνησα και ξεκίνησα να προχωράω προς το αυτοκίνητο.

Όταν έφτασα στηριξα το σώμα μου πάνω στο καπό του αυτοκινήτου και περίμενα τον Γιώργο κοιτώντας αφηρημένα το σπίτι όταν από τον λήθαργο μου με έβγαλε ο ήχος από απότομα φρεναρίσματα.