Nodo Ciegos || chanbaek

seis

PCY

"Başka bir kahve daha ister misiniz?" Son anda saygı ekini cümleme sıkıştırıp durumdan sıyrılıyorum. Bay Egoist Kim'in 'saygısız' adlı azar listesini dinleyemeyeceğim yorgun dakikalardayım.

"Gerek yok. Bu kadarı beni açmaya yetti."

Anladığınız üzere Jongin o muhteşem ve bir türlü bırakmaya kıyamadığı Hawaii tatilinden döneli iki gün oluyor. İki gün klinik için malzeme arayışları ve dükkanı gerçek bir veteriner kliniğine benzetme çabalarıyla geçiyor. Az önce kliniğe son dokunuşlarımızı yapıp -yani reklam panosunu astırıp- eve dönüyoruz. Bu arada bu şerefsizin iki gündür evimde kaldığı gerçeği de hala sinirlerimi bozuyor.

"Baekhyun'dan haber var mı?" 

Kafamı iki yana sallayıp kahve fincanımın ağız kısmında parmaklarımı gezdiriyorum. "Birkaç gündür sizinle-- yani klinikle uğraşmaktan onunla buluşamadım. Arada arayıp hatırımı sordu ve klinikle ilgili işlerim olduğunu söyleyip onu oyaladım."

Arkasına genişçe yaslanıp gözlerini ovalıyor. "Umarım o can sıkıcı arkadaşı kliniğe gelip bizi bu korkudan kurtarır. Hayvanları sevmediğim halde  bir de veteriner rolü oynayacağım."

Derin ve imalı bir nefes veriyorum. Bir de bu konu var. İki gündür evimde kaldığı ve köpeğimi ilk gördüğü an çığırmaktan kulaklarımı patlattığı için onu yan komşumuz Sejong amcaya bırakmak zorunda kaldım. Hala gitmek için neyi beklediğini bilmiyorum ama adı bile olmayan köpeğimi ne kadar özlediğim hakkında bir şiir kitabı bile yazabilirim.

"En can sıkıcı durum da bu, yanımıza asistan diye bir veteriner aldık, şu an klinikle o ilgileniyor ama Baekhyun'un arkadaşı geldiğinde şanssızlığımı göze alacak olursak tedavi için bir hayvan gelirse ne yapacağımızı düşünmekten uyuyamıyorum."

"Sen de bu süreçte boş vakitlerinde o asistanın yanında takıl ve en azından hayvanlar için ilk yardım gibi şeyler öğren." Bu adamın adını 'Bay Emirvermektenzevkalan Egoist Kim' diye değiştirmenin zamanı gelmiş de geçiyor bile.

"Ben bunu yaparım ama siz? Sizin de ortağım olduğunuzu söyledim. Veteriner olmayan bir adamla ortaklaşıp dükkan açmayacağımı bilecek kadar salak olmadıklarını düşünüyorum."

"Sen beni dert etme. Ben de yanında takılırım." Sinir bozucu gülümsemesi dudaklarına yansıyor. 

"Bakın Bay Kim. Ben bir mühendisim ve şu lanet olası görevi aldığımdan beri yarım bıraktığım projelerimi düşünmekten geceleri tavanı izliyorum. Gözümü her kapadığımda yeni dev projenin elektrik projeleri için çizeceğim çizgileri görüyorum. Bu veterinercilik oyunu sizce de fazla abartıya kaçmadı mı?" Bir kez daha ciddi konuşmak için çabalıyorum ama sinir bozucu sırıtmalarının devamına bakılırsa birazdan kafasından aşağı elimdeki kahveyi boşaltacağım gibi.

"Geceleri 'nasıl veterinercilik oynarım' diye uyku uyuyamadığını sanıyordum." Az önce söylediğimi ortaya atıp benimle eğleniyor. Bunun beni sinirlendiğinin farkına varmış olmalı ki toparlanıyor. "Ben de durumun can sıkıcılığının farkındayım Chanyeol. Fakat tatildeyken birkaç kez Bay Sung'ı aradım ve Baekhyun'u ikna etmekte zorlandığımıza dair bir şeyler zırvaladım. Adam beni azarlayıp ne olursa olsun Baekhyun'u şirkete getirene kadar oraya adım atmamamız gerektiğini vurgulayıp telefonu kapattı. Bu gerçekten ciddi."

'Baekhyun'u ikna etmekte zorlandığımız' kısmına takılmamak için derin birkaç nefes alıyorum. Geri zekalı herif oturduğu yerden bir de patronlara çabaladığını anlatıyormuş.

"Gerçekten neden bu kadar Baekhyun için ısrarcı olduklarını anlamıyorum. Resimlerini gördüm ve şimdiye kadar gittiğim tüm resim sergilerini unutturacak nitelikteydi. Gerçi o resim sergilerinde bir halt anlamayıp anlamış gibi yaptığımı var sayarsak Baekhyun'un resimlerinin her birinde ilgi çeken bir şeyler vardı. Resim konusunda bu kadar başarılıyken mimarlığa falan yöneleceğini sanmıyorum."