Nodo Ciegos || chanbaek

veinte

Selam kuzucuklarım fmmsmdmsnd upuzun bir yılbaşı hediyesiyle karşınızdayım, bölüm sonu notunda görüşürüz ama öncelikle belirtmek isterim ki ilk sahne minik Baekhyun ve Sehun'un tanışma hikayelerinin bir kısmından oluşuyor, bundan sonra her bölümün başına flashback eklemeye çalışacağım.

Sizi seviyorum, iyi okumalar ve lütfen birazcık yorum .-.

***

Flashback

Artık her yer karanlıktı. Işıklar annesinin anlattığı tatlı masaldan sonra uykuya dalmak üzere olan gözlerini rahatsız ettiği için kapanmıyordu artık. Annesi ona son bir masal anlatmıştı. Babasıyla birlikte, içinde kocaman hayvanların olduğu macera dolu bir masal dinlemişti Baekhyun. Bu onun dinlediği son masaldı. Bir türlü her zaman mutlu bitişine akıl sır erdiremediği masallarının sonu gelmişti. Gerçek sonunu öğrenmişti.

Aslında masal kahramanları aklın mantık aradığı sonu gelmez maceraları atlatıp sonsuza kadar mutlu yaşamıyordu. Karanlık ormanlardan çıkıp gelen korkunç yaratıkların elinden kurtulup sonunda ona akıllandırıcı bir ceza vermiyordu.

Ellerinden birileri kayıyordu masal kahramanlarının. Ölmemek için direndikleri metnin sonunda ölmemeleri için direttikleri kahramanlarının ölümüne şahit oluyorlardı.

Bu hangi, uyumak için dinlemeye ihtiyaç duyan çocuğa masal olabilirdi ki? Baekhyun o gün öğrenmişti. Masalların avutucu yalanlardan oluşan sonu gelmeyen bir kitap olduğunu öğrendiği için de büyük bir acı içerisindeydi.

Daha on yaşındayken gözlerine çarpan son bir far ışığıyla her şeyini kaybetmişti. Fakat o minik aklının kaldırabileceği şeyler değildi bunlar. Anne ve babasıyla ilk kez bir hayvanat bahçesine gitmiş ve ilginç hayvanlar keşfedip ailesiyle son yolculuğuna çıkmıştı. İşte o yolculuğun üçü için bir son olduğunu ona kimse anlatamamıştı.

Doktor travmaya bağlı bir körlük geçirdiğini söylediğinden beri karanlık köşelerinde sadece ‘travma’ kelimesine uygun anlamlar aramıştı. Amcasının evine neden geldiğini, anne ve babasının neden hala onu almaya gelmediğini, heyecanla taşındıkları kasaba misali yerdeki evlerinden neden koparıldığını ve ışıklarının neden hala kapalı olduğunu bir türlü anlayamamıştı.

Tam bir ay boyunca tek bir kelime etmemişti Baekhyun. Amcası ve onu tıpkı amcası gibi sıcacık karşılayan yengesi ve kuzeni elinden gelen bütün desteği sağlamıştı ona. Günlerce adının pedolog olarak anıldığı bir kadından bir türlü anlam veremediği ve ömrü boyunca da asla anlam vermeye vakit ayırmayacağı şeyler dinlemişti.

Kimse ona ‘travma’ kelimesinin dehşet bir kaza sonucu anne ve babasıyla birlikte gözlerini kaybetmek anlamına geldiğini anlatamamıştı.

“Sehun.” Günler sonra ağzından mırıltılarla da olsa çıkan kelimeyi bir akşam yemeği sofrasında, beklenmedik anda karşılayan amcası ve yengesi ona karmaşık bir şekilde bakıyordu ama o bakmasının hiçbir anlam ifade etmediği rastgele bir kör noktaya tutulmuştu. Zaten günlerce hala neden oraya baktığını da bir türlü anlamamıştı. “Sehun'a söz vermiştim. Beni çok beklemiş olmalı.”