The Wedding That Never Was

Rings 3 - Fight for her love

Rings 3 - Fight for her love

Angelo opened his eyes, turned to the woman sleeping beside him, and stared at her face. Asleep, she was at peace. It was only at these times that Angelo could recognize Bryony. The Bryony who grew up and married her marquess was someone Angelo didn't know.

She was never at peace. Her eyes were always sad. He hated that. Because seeing her sad eyes reminded him of his wife. Georgina's eyes were always sad and it seemed that marrying him made it worse.

He made her unhappy.

And while staring at this peaceful Bryony, he made a promise, he'd never make this woman unhappy. He'd do anything to make her happy.

He kissed the tip of her nose, "Bry, wake up." he whispered, she stirred and moaned. "I have to go."

"Why?" she asked, her eyes still closed. "Stay."

He couldn't. Kahit gusto pa man niyang manatili sa tabi ni Bryony ay hindi pupwede. Dahil kay Peter. Dahil gusto ni Angelo na kahit papano ay nakikita pa niya ang kanyang anak. Sabay silang nag a almusang ng anak. Sa oras lang iyon niya nakakasama ang anak at nakikita.

Madami siyang pagkukulang sa anak kaya kahit naman sa pagsasabay mag almusal ay nakakabawi siya. Kahit pa ay minsan ay di rn naman sila nag uusap ng anak niya. Ayos na siya na nakikita ang anak.

"I have to go home for Peter." hinalikan niya si Bryony at tuluyan ng tumayo sa pagkakahiga. Nagbihis na rin siya ng kanyang damit at pagkatapos ay bumalik siya sa kama para mahalikan ulit ang nobya. "I'll call you later and we'll set another date." pangako niya.

Tumango si Brynony, "Bye."

Nang umalis siya sa bahay ni Bryony ay medyo madilim pa kaya napagpasyahan niya rin na itutulog niya ulit ang natitirang oras bago mag almusal. Pagkarating niya sa kanyang bahay ay dumiretso na siya patungo sa kanyang silid.

Habang siya ay naglalakad ay nahagip ng kanyang mata ang isang katawan na nakahiga sa sofa. Imbis na siya ay dumiretso paakyat ay pinuntahan niya ang katawan na nakita niya.

Nang nakatayo na siya sa tapat ng sofa ay nakilala na niya ang natutulog na babae. Jennifer. Hindi niya alam kung gaano siya katagal nakatitig sa dalaga, nawala lang ang tingin niya sa dalaga nang dumating na si Manang Chona.

"Anong ginagawa ni Miss Matthias dito?" tanong niya sa kasambahay.

"Hindi ko namin namalayan na nakatulog na siya, sir. Sinabi lang niya kagabi ay hihintayin ka niya po." sagot nito.

Nagbuntong hiniga niya at tinignan ang orasan. Madaling araw palang at madilim pa sa labas. Hindi niya alam kung hinahanap ba si Miss Matthias sa kanilang bahay pero di naman niya magawang gisingin ang natutulog na babae.

"Paki ayos ang guest room." utos niya bago siya yumuko at kinarga ang dalaga. Nauna ng umalis si Manang Chona at sumunod naman siya.