Şiş-MAN (TAMAMLANDI)

#6

Meeerhabaa! Gördüm ki özlemişiz. İnanın ben sizden daha çok özlemişim 🙈 O yüzden bir bölüm daha ekleyeceğim. 😂

Yorumları bol tutsak ne güzel olur yalnız he! 😇 Çok enteresan ama bu bölüm Çınar'ın ağzından 🙈 Zeynep az sussun bence!

Telefondan yazdım bölümü, kelime hataları için çok üzgünüm😏

Keyifli okumalaar! 😎

***

Eşimi içeri aldıklarında kafamın içinde milyon tane korkuyla baş başa kalmıştım. Kerem omzumdan tutara orada bulunan koltuklara doğru çekti.

'İyi olacak. Gerçekten. '

'Bir şeyi yoktu. Sabah gayet iyiydi. Neden böyle oldu? Anlamıyorum...'

'Hamilelik bu kardeşim, aniden olabiliyor. '

'Zeynep kaldıramaz. 11. ve 16. hafta aralığı düşük için çok riskli. Biz 11. haftadayız. Toparlayamam. Yıkılır. '

'Çınar, toparlaman gerekecek bir durum olmayacak tamam mı kardeşim? Olumlu düşün. Karına güzel enerjiler gönder. '

'Allah'ım sen güç ver, ikisine de.'

Telefonum cebimde titremeye başladığında gözlerimi kapatıp aklıma dükkanı açmadığım geldi.

'Oğlum? Ters bir şey mi var? Dükkana gitmemişsin. '

'Baba... Zeynep biraz fenalaştı. Hastanedeyiz, haber vermeyi unuttum. '

'Kızım iyi mi? Torunum?'

'Bilmiyorum. Ben de bekliyorum. '

'Biz hemen geliyoruz.'

Der demez telefonu kapatmıştı. Telefonu cebime tıkıştırırken kapıdan Furkan Bey gözükmüştü. İki adımda yanına vardığımda gülümseyen gözlerle bana bakıyordu.

'Zeynep iyi mi?'

'İyi, gayet iyiler. Biraz fazla yormuş kendini şu sıra. Ufaklık uyarı vermiş. '

'Çok şükür. Görebilir miyim?'

'Tabii buyrun. '

İçeri girdiğimde Zeynep şişmiş gözleriyle bana bakıyordu. Eli karnında geziniyor ve gülümsemeye çalışıyordu.

'Bir oğlumuz oluyor Çınar. Hep hayalimizde ki gibi. '

'Gerçekten mi?'

İçimden gelen hıçkırma isteğini bastırarak eline doğru uzandım. İki sene önce bu durumda olacağımızı asla hayal etmezdim. Baba olmak on senelik hayat planımda yoktu mesela. Ama yaklaşık 28 hafta sonra baba olacaktım. Hayatta uzun planlar yapmayın. Herkes insanlar için ve ne olacağı hiç belli olmuyor...

Sevgilimin gözlerinde kaybolurken, o çoktan konuşmaya başlamıştı.

'Oğlumu öyle bir yetiştireceğim ki Çınar. Kızlar peşinde köle olacak. Babasından bile daha kullanışlı bi erkek yapacağım onu. '

Konuşmak onun terapisiydi. Bilin ki ne zaman çok fazla konuşuyordu, o zaman stresli ve ya çok korkmuş demekti. Alnına öpücük bırakırken hala konuşmaya devam ediyordu sevgilim.

'Anca alnımdan öpersin zaten. İnsan bi dudağımdan öpe-'

Cümlesini bitirmeden dudaklarına yapışıp vücudunda toplanan tüm korkuyu kendi içime çektim.

'Korkma, geçti. '

Derin fakat titrekçe bir nefes çekti içine. Gözleri dolmuştu ama ağlamıyordu. Parmağımı yanağında dolaştırırken cümleme devam ettim.